صداوسیما به شهری باشکوه، محبوب و زیبا می‌ماند که به‌واسطه بلایی طبیعی یا انسانی، با خاک یکسان شده و نه‌تنها از شکوه و شمایل درخشانش هیچ خبری نیست، بلکه غربتِ کنونی آن جز تلخی، ترحم و اندوه چیزی به بار نمی‌آورد. هدف از همه این توصیفات و قیاس‌ها طرح این پرسش است که چرا صداوسیما، فرزندان خود را می‌بلعد؟