همزمان با رسانه‌ای شدن خبر درگیری‌های مرزی میان ایران و طالبان و همچنین نشر تصاویر و فیلم‌های مرتبط با تنش مرزی اخیر، درگیری که در مرز سیستان و بلوچستان و ولایت نیمروز رخ داد، گمانه‌زنی‌ها درباره منشا این درگیری‌ها افزایش یافت. برخی از ناظران این تنش مرزی را به موضوع مورد مناقشه حق‌آبه که زمینه ساز تنش میان ایران و افغانستان شده ارتباط دادند در حالی که مقام‌های رسمی ایران اعلام کردند ریشه این درگیری‌ها، رویارویی مرزبانان ایرانی با افراد مسلح ناشناسی بود که قصد ورود به خاک ایران را داشتند.

محمدتقی رخشانی، مدیرمسئول روزنامه زاهدان اظهار داشت: به جد معتقدم اگر در شرایط کنونی افراد مطلعی به موضوع حقابه ورود کنند و دولت برای سیستان آماده پرداخت هزینه باشد، با طالبان به توافق می‌رسیم ... اگرچه حقابه یک قرارداد بین‌المللی است و دولت همسایه افغانستان ازنظر قانونی موظف به تأمین حقابه است. اما واقعیت‌های منطقه از فرآیند دیگری حکایت می‌کند. لازم است تدابیری اتخاذ گردد تا عمل به قرارداد علاوه بر ما برای آن‌ها نیز سودمند باشد

ابراهیم رحیم‌پور معاون وزیر امور خارجه پیشین ایران در رابطه با موضوع حق‌آبه رود هیرمند میان ایران و طالبان گفت: معتقدم در این رابطه طالبان از بیرون در رابطه با چگونگی برخورد با موضوع آب هیرمند هدایت و به آن‌ها کمک می‌شود.معاون وزیر امور خارجه پیشین ایران در ادامه به غیر راهبردی بودن ساخت سد کمال خان و سکوت ایران در برابر آن اشاره کرد و افزود: متاسفانه سیمان ساخت این سد، در زابل تامین شد به شکلی که کارخانه سیمان سازی تقریبا به این منظور و مشارکت در بازار افغانستان تاسیس شد از این رو ما خودمان در شکل‌گیری این فضا بی‌تاثیر نیستیم. مشکل خود ماست که بر مسایل راهبردی خود تسلطی نداریم.وی افزود: طالبان درآمدی ندارد و باید به نحوی اداره شوند و الان هم فقط می‌توانند پروژه بگیرند؛ پروژه‌هایی که بیشتر تخریب و ترور را شامل می‌شود و آن‌ها در آن متخصص هستند و موضوع آب هیرمند هم می‌تواند از این پروژه‌ها باشد.