ماجرای مفقود شدن ۴۸ تخته فرش نفیس کاخ سعدآباد این روز‌ها به یکی از خبر‌های داغ تبدیل شده است، اینکه بعد از گذشت چند سال ماجرای مفقود شدن این فرش‌ها به سرخط خبر‌ها رسیده هم خود جای سوال دارد. ۴۸ قطعه فرش به ارزش ۱۲۷ میلیارد تومان مفقود شده است. نه از یک خانه یا یک اداره از ساختمان حافظیه مرکز دیپلماسی – سیاسی ریاست‌جمهوری، نزدیک کاخ موزه سعد آباد. یعنی مفقود شدن از جایی که قطعا حفاظت می‌شود، حالا چه توسط میراث فرهنگی و چه توسط نهاد ریاست‌جمهوری. چطور ممکن است چنین اتفاقی طی این سال‌ها رخ داده باشد، اما هیچ‌کس از آن سخنی به میان نیاورد. این خبر چرا و چگونه به یک‌باره سر از خبرگزاری‌ها و فضای مجازی در می‌آورد و در این بین هم هر مسوولی که مورد سوال قرار می‌گیرد بدون اینکه توضیحی در این رابطه بدهد، یا شانه از بار مسوولیت خالی می‌کند یا اصلا اطلاع درست و دقیقی در این رابطه ندارد.

حتی در زمان کرونا و بسته بودن موزه‌ها هم باز سارقان به سراغ آن‌ها رفتند. در همین امسال و با وجود کرونا و بسته بودن موزه‌ها، سارق در ۱۹ خرداد چندساعتی خود را در برخی از فضا‌های موزه مردم‌شناسی سرای کاظمی تهران پنهان می‌کند و نیمه‌های شب با خالی کردن ویترین‌هایی که آثار ارزشمندی داشته‌اند، آن‌ها را تا قبل از طلوع آفتاب از موزه خارج می‌کنند.