ناصرالدین شاه، پادشاه شکموی قاجارها، همیشه دنبال کشف و ابداع غذا‌های خوشمزه با دستور پخت‌های جدید بود. سر ماجرای طبخ کباب هم طبق عادت معمول نخستین‌ها در ایران پای ناصرالدین شاه در میان بود. «محمدرضا معتمدالکتاب» در کتاب «تاریخ قاجار» این‌طور روایت می‌کند: «به دستور شخصی ناصرالدین شاه فردی قفقازی وارد دربار ایران شد و کبابی را که در این منطقه طبخ می‌شد برای دربار آماده کرد. این کباب بعد‌ها از سوی آشپز‌های دربار کمی تغییر می‌کند و به شکل امروزی به‌عنوان یک غذای کاملا ایرانی ماندگار شده است.»بسیاری معتقدند چلوکباب غذای ملی ویژه تهرانی‌ها است. بعضی‌ها رواج آن را به ناصرالدین شاه نسبت می‌دهند. البته در بعضی از اسناد سابقه آن به دوره صفویان هم می‌رسد. خوردن این غذا که از محبوب‌ترین غذا‌های سفره‌های ایرانی است، روزگاری برای بانوان ممنوع بود. در اینجا به تاریخچه این غذای لذیذ و محبوب ایرانی می پردازیم.از چلوکبابی ها و چلوکباب پزهای قدیمی و اول تهران می توان به غلامحسین خان نائب ، مرشد چلویی ،چلوکبابی رفتاری، چلوکبابی شمشیری ، ابول پلویی یا ابول چلویی،عباس شمرونی، مهدی کبابی و مواردی همانند اشاره کرد.