بیان آمارهای غیردقیق اقتصادی و حتی اعلام وعده‌هایی بدون در نظرگیری شرایط اقتصادی کشور از سوی کاندیداها، فضای اقتصادی کشور را در ایام انتخابات به شگفتی وا داشته است.یکی از مهم‌ترین اشتباهات زاکانی در اعلام آمار، مربوط به گزارش مقایسه نقدینگی نسبت به تولید ناخالص داخلی است که در روزهای گذشته با واکنش تند اقتصاددانان مواجه شد. او همچنین در میان وعده‌هایی که به مردم می‌داد، بی‌توجه به ظرفیت تولید طلای کشور، وعده داد که در سال ۲۰ گرم طلا به هر خانوار داده می‌شود و یا معادل نقدی آن پرداخت می شود. بیان چنین صحبت ها، شعارها و وعده هایی مختص به زاکانی نبوده و در تمامی نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری قابل رصد و ملاحظه است. ضرورت دارد که وزارت کشور، هیاتی فرا رشته ای و اندیشه ورز را برای طرح سوال مجدد از وعده های ارایه شده( نه تقابل یا تضعیف نامزد) سامان دهی نموده تا بسترهای لازم برای دقیق تر شدن وعده های ارایه شده، فراهم گردد.

عباسعلی نوبخت معاون وزیر جهاد کشاورزی و رئیس سازمان منابع طبیعی و آب‌خیزداری کشور مدعی شده است که می توانیم آب ۲ میلیارد نفر را تأمین کنیم، می توانیم در یک روز 50 میلیون درخت بکاریم، می توانیم حتی اگر دور کشور دیوار بکشند، اداره اش کنیم؟ باید از مجموعه جهادکشاورزی پرسید که تائید صلاحیت مدیریتی این اقا با کی بوده است؟ ایشان با این حرف های رویا پردازانه و تخیلی و بی اساس غیر علمی نه تنها شان مدیریتی و جایگاه وزارت جهادکشاورزی را زیر سوال برده ، حتی به شعور مردم هم توهین کرده است. ایشانی که مدعی است می تواند این کار را بکند، بسم الله . چرا وضع منابع طبیعی کشور بدین گونه است پس. از همین لحظه به آقای عباسعلی نوبخت هشدار کارشناسی می دهیم که به مدت یک سال ، کلیه ادعاها و برنامه ها و عملکرد مدیریتی ایشان زیر رصد رسانه قرار دارد.

مشکلِ جامعه ما متأسفانه پایین بودن هوشمان است یا بهتر است بگویم کودکی هستیم که دلمان به بستنی‌های ممنوعیت خوش است، حرف‌های آدم بزرگ‌ها را باور کرده و حتی به آنها پایبند می‌شویم چه ممنوعیت باشد چه وعده وعیدهای دروغین!

همه دولت‌های بعد از انقلاب در تحقق اغلب وعده‌های خود ناکام مانده‌اند. خاصه وعده‌هایی که لازمه آن مواجهه با نهادهای رسمی دیگر بوده است. اگر یکی از ویژگی‌های ساختار سیاسی ایران توازن قوا باشد، از ناکارآمدی‌های آن «پراکندگی اقتدار» است. این پراکندگی اقتدار زمانی عیان می‌شود که دولت‌های انقلاب درصدند دست به نوسازی بزنند. گویا پراکندگی اقتدار با نوسازی سیاسی سازگار نیست. رؤسای جمهور دولت‌های انقلاب هریک به شیوه‌ای تلاش کرده‌اند با روش‌های یکسر متفاوت خود به این اقتدار دست پیدا کنند. اغراق نیست اگر بگوییم هر دولتی که روی کار آمده، سودای دگرگونی و نوسازی در سر داشته است؛ سودای دگرگونی سیاسی، اقتصادی و اجتماعی. نوسازی در چنین ساختاری، کنش هدفمندی است مبتنی بر توانایی‌های فردی و ازاین‌رو رؤسای جمهور برای نوسازی و دگرگونی باید قدرت لازم را داشته باشند. اگر این‌گونه نباشد آنان نمی‌توانند مرجع دگرگونی باشند، مگر دگرگونی‌های کوچک که تنها جنبه ترمیمی دارد.

عده ای با تلاش زیاد و البته با هدف خاص برای استفاده کردن از علم و مهارت نخبگان وعده های تو خالی به جوانان جویای کار دادند. با شروع نامی برای گول زدن افراد به نام استارت آپ ویکند!