قبل از شروع داستان میرسلیم باید صراحتا بیان کنیم که ما انتقادات بنیادین به حضور مشتی بازنشسته کم کارکرد در نظام سیاسی و مدیریتی کشور داریم. انگار دستی نامرئی با بعضی از این آقایان تعارف دارد و از طرف مقابل، آقایان تمایل بالا به چسباندن خود روی صندلی‌ها دارند. داستان محسن رضایی، مصطفی میرسلیم و امثال آن‌ها، یک وجه مشترک دارد. بفرمائید از بازنشستگی استفاده کنید. حال میرسلیم برای تنویر افکار عمومی، اقدام به توضیح درباره سیاهه سوتی‌ها و گاف‌های خود کرده است. یادش رفته درباره خاطرات مرحوم هاشمی و نقل به مضمون در خصوص رفتن ایشان با هواپیما به ارتفاع ۳۵ هزار پایی برای روئیت هلال ماه شوال، توضیح دهد. چه خون دل‌ها که تمدن اسلامی و انقلاب ما از حضور و فعل و نقش بعضی‌ها نخورد. بردید دیگه.

مختارید تائید بکنید یا خیر، اما عمر سیاسی و مدیریتی برخی از مدیران و سیاسیون فعال در بعد از انقلاب، سال هاست که تمام شده و اصرار به حضور آن‌ها در مسند قدرت را شاید بتوان بر اساس نوعی عادت یا خوخواهی و شهوت، تفسیر نمود. نظام اگر تصمیم قاطع به کنار نهادن برخی بازنشسته‌های سیاسی- مدیریتی نگیرد، عملکرد خود آقایان و افکار عمومی، بزرگان مصر به حضور را بازنشسته خواهد کرد. زیارت قبول جناب میرسلیم.