فساد نه تنها شامل دزدی و رشوه می‌شود بلکه شامل تصمیمات نادرست و نابخردانه‌ای هم هست که هزینه‌های کلانی را بر دوش ملت بار می‌کنند و این سیاست‌ها و تصمیمات نادرست فراتر از معنای متعارف فساد اداری هستند. با این مقدمه، به اظهارات سرپرست جدید مرکز تحول دیجیتال و فناوری اطلاعات سازمان برنامه و بودجه می‌پردازیم که در گفت‌وگوی خود اعلام کرد: «۲۵ همت یا همان ۲۵ هزار میلیارد تومان بابت سامانه نان هزینه شده که هیچ حاصلی نداشته است.» به گفته او سامانه املاک و اسکان هم هیچ حاصلی نداشت! بر‌عهده آقای رییس سازمان برنامه و وزرای محترم اقتصاد و صمت است که توضیحی درباره این طرح بدهند که مراحل طی شده برای آن چگونه طی شده است؟ نکند مثل فساد ۳/۷ میلیارد دلاری چای دبش که برای ده‌ها نفر کیفرخواست صادر شده ولی هنوز هیچ کس نمی‌داند که این فساد طی چه ساز و کاری رخ داده است؟ من از همان زمان و مکرر نوشتم که این فساد در این ابعاد نمی‌تواند منحصر به فرد باشد، اگر این فساد آگاهانه نظام‌مند نباشد حتما ناشی از یک شلختگی ساختاری و مدیریتی است و به طور قطع با وجود این شلختگی، باید موارد دیگری هم وجود داشته باشد.

با مرور سخنرانی‌های سه‌گانه آقای رئیسی در هنگام ارائه سه بودجه سالهای اخیرشاهد مطالبی تکراری و غیردقیق و مقایسه‌های نادرست هستیم.

قبل انقلاب یا بعد انقلاب؟ سازندگی یا اصلاحات؟ مهرورزی یا اعتدال؟ نفت بفروشیم خوبه یا نفروشیم؟ تحریم نعمته یا فلاکت؟ تثبیت قیمت‌ها یا آزادسازی؟ واردات خوبه یا تولید داخل؟ مدیر تکنوکرات یا جهادی؟و ... ، این ها صورت ظاهری دعوای زرگری است که نتیجه و پیامد آن مستقیما به مردم بر می گردد. بر این قاعده در متن زیر،؛ اقدام به مقایسه تطبیقی شصت سال حضور دولت ها در ایران قبل و بعد از انقلاب اسلامی بر اساس سه شاخص اصلی سرانه GDP، تورم و اشتغال شده است.