کمیسیون تلفیق مجلس در مصوباتی خارج از قاعده، بالغ بر ۱۶۰۰۰ هزار میلیارد تومان (۱۶هزار همت) به هزینه‌های برنامه افزوده و ۳۰۰۰ همت هم از درآمد‌های آن کاسته و بدین ترتیب حدود ۲۰هزار همت کسری به آن تحمیل کرده است.

فتح‌الله توسلی می‌گوید: برنامه هفتم توسعه که دولتمردان نوشته‌اند، بیشتر کلیات است و من خودم به این نوشته، برنامه نمی‌گویم. منظورم این نیست که چرا آن‌ها وارد جزییات نشدند، ولی اینکه هدف این باشد که با این برنامه در پنج سال آینده به یک جای قابل قبولی برسیم، مهم است.به طور مثال، این برنامه در خصوص توسعه روستایی هیچ چیزی ندارد. آیا توسعه روستایی، هدف جمهوری اسلامی هست یا نیست؟ متاسفانه در مورد این موضوع مهم، هیچ بحثی نشده است. یا مثلاً برای اینکه قرار است برای صنایع کوچک، صنایع سنگین و مادر در پنج سال آینده چه اتفاقی بیفتد یا در مورد گردشگری و فضای گردشگری کشور و کشاورزی با توجه به خشکسالی و تغییر اقلیمی که داریم چه می‌خواهیم بکنیم، نقشه راه خاصی دیده نشده است.

امروز در کجای اقتصاد اثباتی، دستوری یا اسلامی ایستاده‌ایم؟ برنامه هفتم توسعه در کجای این اقتصاد‌ها ایستاده است؟ واقعیت این است که از اقتصاد اثباتی صرفا رهاسازی قیمت‌ها بنا بر توصیه اندیشه و قدرت طرفداران حاکمیت بازار که از ۲ دهه گذشته تاکنون در دستور کار دولتمردان بوده و از اقتصاد دستوری، فقط اقتصاد برنامه‌ای التقاطی موردتوجه برنامه‌نویسان و دولتمردان قرار گرفته است.

باید پذیرفت که با توجه به ضعف شدید نظارت و پاسخ طلبی در نظامات اداری، چیزی بنام قوت و ضعف برنامه محوری، معنا ندارد. دست کارکنی و درست کارتکنی و توجیه گر باشی، یکی است. برنامه هفتم به اعتقاد بسیاری از کارشناسان مملو از ضعف و سطحی نگری و نگاه غیر اولویت دار است. اما رئیس جمهور آن را برنامه‌ای مطلوب و خوب ارزیابی می‌کند و مسلم بدانید که مجلسی با مختصات توانمندی مجلس سیاسی یازدهم، آن را مصوب نموده و پنج سال دیگر بر این کشور آن می‌رود که نباید برود. اصلا واقع بینی و نگاه بینانسلی کیلویی چند؟ حال و اضطرار گذر از حال را بچسب. کارآمدی و تعامل و مدارا و تخصص گرایی و شایسته سالاری، کشک کیست، به محفل بچسب و رفاقت و مشتی بله قربان گوی علی الظاهر مطیع و پشت سر عموما منافق و چند چهره. رسالت تمدنی و تعالی گرایی، پشم چیست، به تعریف و تمجید و غلو و تعارف و تقلیل گرایی بچسب و مابقی خودش حل می‌شود یا فراموش می‌گردد. پناه بر خدا از قدرت نداشته و نیت احیاگری در خودمان. کاش می‌توانسیم و قدرت آن را داشتیم که ذره‌ای، اصلاح گری می‌کردیم.