خانه هنرمندان ایران، خانه موسیقی، خانه تئاتر، خانه سینما و انجمن‌های هنرهای تجسمی در مورد بخش فرهنگ و هنر و رسانه لایحه برنامه هفتم توسعه بیانیه‌ای صادر کردند.در بخشی از این بیانیه آمده است:«لایحه برنامه هفتم توسعه جمهوری اسلامی ایران (۱۴۰۷-۱۴۰۳) که در مجلس شورای اسلامی در آستانه تصویب است، در قسمت فرهنگ، هنر و رسانه حاوی مفاد عجیب و غیرقابل باوری است.متنی که نه تنها آینده را ندیده، بلکه سیری قهقرایی داشته و با نگاهی واپس گرایانه از همیشه و دور از تحولات جامعه، فرهنگ و هنر و رسانه را به چند برنامه توسعه قبل، پرتاب نموده است.این احکام توسط چه کسانی در دولت و مجلس نوشته شده؟ از کدام یک از هنرمندان و صنوف هنری و فرهنگی نظرخواهی شده؟ این لایحه، محصول مشترکی از دولت و مجلسی است که نه هنر، نه هنرمند و نه جامعه ایران و تحولات آن را نمی‌شناسند یا نمی‌خواهند بشناسند.»

دوست و دشمن بر ضعف برنامه هفتم توسعه اذعان دارند. برنامه ای که هر چه باشد، برنامه پنج ساله توسعه نمی تواند قلمداد گردد. آنهم برای کشوری که در منابع کمبود داشته و اولویت ها باید با حساسیت دنباله گیری شوند. سوال اینجاست که اعضای محترم کمیسیون تلفیق بدلیل متاسفانه انچه که کمبود اشرافیت و توان فنی نامیده می شود، با تصویب کلیات برنامه پنج ساله هفتم توسعه، دچار جنایتی پنج ساله خواهند شد؟

به عقیده جلال محمودزاده نماینده مهاباد، آنچه باعث بی‌اثر شدن برنامه هفتم توسعه شده، دولت است: لابی‌گری در دولت زیاد است و دستگاه‌های اجرایی که قدرت بیشتری دارند و وزرایی که به رییس جمهور و بدنه دولت نزدیک‌تر هستند، مصوبات بیشتری را به برنامه تحمیل می‌کنند و حافظ منافع قسمت خودشان هستند و همین باعث می‌شود که برنامه از حالت فنی خارج شود.