روش های خواندن خدا بسیار متنوع بوده و با وجود اشتراکات بالا در شیوه اجرا و حتی اثرات ، دارای تفاوت هایی از بنظر نوع اثرگذاری ها و کارکردهای خاص تعیین شده برای هر یک می باشد. خواندن خدا عموما به پنج روش انجام می شود: ذکر(یاد کردن) ،دعا(درخواست کردن) ، نماز(صحبت بشکل حضور رسمی) ، اوراد(درخواست اولویت بخشی و در اولویت قرار دادن خواسته) ،مناجات(صحبت دوستانه با چاشنی شکر و شکایت) .البته روش های دیگری نظیر موارد زیر هم قابل بحث است: توکل( وکالت دادن و سپردن) ؛ استغاثه ( خواندن با زاری و درخواست جهت یابی و امداد) و غیره. اثرمندی خواندن هم بشدت وابسته به ، عمق خواندن، سطح تقرب جویی و نزدیکی، شرایط زمینه ای و وضعیتی ، شرایط و وضعیت شخص خواننده ، خواندن برای خود یا دیگران،زمان و مکان خواندن، ..... ، دارد. هیچ خواندنی نیز بی پاسخ نمی ماند و در نسبت هایی ، از سه حالت خروجی و دستاورد، نتیجه ، پیامد، قابل پیگیری است. متن زیر بازنشری از صحبت های سیدمحمود نجاتی‌حسینی، دین‌پژوه و مدیر گروه دین انجمن انسان‌شناسی ایران، در نشست مجازی «فلسفه اجتماعی دعا»، از سلسله نشست‌های «آتش آه» است که در اردیبهشت 1400 برگزار شده و با توجه به جذابیت موضوع، اقدام به بازنشر متن مربوط به چهار سال قبل گردیده است.

یکی از منبریان مشهور و پرآوازه،عتاب برداشته‌ که چرا صف اول جماعت برخی مساجد در انحصار بازنشستگان است و جماعت خلوت؛ و خطاب بر بسیجیان مسجدها آورده‌اند که شما زنده‌اید یا مرده آیا!؟