شاید حق هم باشد که وقتی جلوی حرم حضرت عباس، در رثای حضرت رقیه شعر بگویید، هرگز فراموش نشوید. شاید با برخی رفتارها و اقدامات بتوان پله های معنویت و قرب را دو تا یکی کرد.مرحوم میرزا علی‌اکبرخان خرم قزوینی شاعر اهل بیت و خادم حسینی و سراینده شعر" ای باوفا رقیه" گویا چنین حکایتی دارد. این فرهیخته گرامی که از یادگاران نسل کهن و از آخرین بازماندگان مکتب موسیقی و شعر آئینی قزوین به شمار می‌رفت،در 29 مهرماه 1401 در سن 76 سالگی، درگذشت و در شاهزاده حسین قزوین در قبرستان عمومی بهشت حسینی ، به خاک سپرده شد.

امعنای کلمه رقیّه ، ارتقاء به معنى صعود به طرف بالا و ترقّى است . ین نام قبل از اسلام نیز وجود داشته ، مثلا نام یکى از دختران هاشم جد دوم پیامبر اکرم (ص) رقیّه بوده است ، که عمه پدر رسول خدا رقیّه مى شود. در خصوص وجود یا عدم وجود حضرت رقیه مباحث تائیدی و تکذیبی زیادی مطرح است. اما غالب مفسرین و تاریخ نگاران بر وجود این دختر گواهی می دهند. متن زیر، برداشتی چند روایتی از زندگی حضرت رقیه از منابع گوناگون است.