«هرکسی می‌خواهد، برگردد. من اینجا می‌مانم. می‌خواهم از کشور مقابل اجنبی‌ها دفاع کنم.» این سخنان را سرجوخه مصیب ملک‌محمدی بامداد سوم شهریور ۱۳۲۰ خورشیدی به سه تن از سربازان خویش در مرز ارس گفته است. آن هنگام که آتش جنگ جهانی دوم به ایران نیز رسیده٬ سربازان شوروی می‌خواستند با گذر از پل آهنی جلفا روانه‌ی تهران شوند.

نوویکف وقتی فهمید ۴۸ ساعت است که تنها با سه سرباز جنگیده، به نشانه احترام یکی از درجه‌هایش را از روی دوشش باز کرد و روی سینه سرجوخه محمدی گذاشت و از چوپانی خواست سه سرباز شجاع را به شیوه مسلمانان کنار پل آهنی دفن کند. تدفین این سه سرباز به‌ خاطر وطن‌پرستی‌شان با تشریفات نظامی از سوی لشگر ۴۷ ارتش دشمن صورت گرفت.