مقیمی رئیس دانشگاه تهران گفت: من کاملا مطلع هستم که از ادامه همکاری برخی از این افراد به علت مشکلات اخلاقی و داشتن شاکی ممانعت به عمل آمده است، ولی در رسانه‌ها مدعی می‌شوند که قطع همکاری آن‌ها به علت مسائل سیاسی بوده است. برخی از منتقدین، این جملات مقیمی را نوعی انتحار مدیریتی تفسیر کرده اند وآن را نشانگانی از آلودگی فضای علمی به فشار‌های سیاسی و ناپیدا، تلقی کرده اند. ممکن است بشکل موردی، بتوان به چنین آسیبی اشاره کرد. اما تعمیم این آسیب، نوعی سرشکستگی و رسوایی است. در ثانی، موارد بیان شده عموما ادعا هستند و نیازمند اثبات؛ لذا می‌توان اقدام به توقیف موقت تدریس نمود نه اخراج و قطع همکاری. آقای مقیمی عزیز، می‌دانی چی گفتی و چه می‌گویی؟

علی ربیعی در اعتماد نسبت به پیامد‌های سنگین اخراج اساتید از دانشگاه‌ها واکنش نشان داد. ربیعی نوشت: پیش از این، در تحلیلی از یک فرد تصمیم‌ساز شنیدم که برخی اساتید دانشگاه و معلمان ناهماهنگ در آموزش و پرورش، عامل اصلی ناآرامی‌های اخیر هستند. در ابتدا با خود اندیشیدم که این امر، شاید یک تحلیل فردی باشد، اما شواهد نشان می‌دهد که این شیوه تفکر به تحلیل و دیدگاه غالب تصمیم‌گیران تبدیل شده است. براساس چنین تحلیلی، آموزه‌های فراگرفته شده دانشجویان از دانشگاه‌ها، سبب بروز حالت‌های اعتراضی شده که منجر به حضور در خیابان‌ها و شکل‌گیری کنش‌های اعتراضی شده است.