گندم یکی از اساسی‌ترین محصولات مصرفی مردم است و نقش غیرقابل جایگزینی در امنیت غذایی کشور ایفا می‌کند. خرید گندم به سبب حساسیت‌های تولید و مصرف آن، تقریبا در انحصار دولت است. در همین‌ حال شاهد اجرای سیاست خرید تضمینی گندم با هدف حمایت از تولید و جهت‌دهی به الگوی کشت کشور هستیم؛ بااین‌وجود در موارد ی دولت‌ها از پس ایفای تعهدات خود نسبت به کشاورزان برنمی‌آیند و همین موضوع نیز حمایت دولت از گندمکاران را بلا‌اثر می‌کند. اکنون با گذشت بیش از ۶ ماه از برداشت گندم در فروردین‌ماه ۱۴۰۳و همچنین وعده وزیر جهاد کشاورزی مبنی بر پرداخت مطالبات گندمکاران تا پایان شهریورماه، هنوز این انتظار به سرانجام مطلوب نرسیده است.

رئیس بنیاد ملی گندمکاران از بدهکاری ۴۵ هزار میلیارد تومانی دولت به گندمکاران خبر داد و گفت: با وجود وعده دولت برای پرداخت بدهی گندمکاران تا پایان شهریور، این بدهی هنوز پرداخت نشده است. منتقدین، این بدعهدی را بعنوان اولین خلف وعده نیکبخت (وزیر جهادکشاورزی) محسوب کرده و منتظر دریافت توضیحات هستند. هرچند کارشناسان علت این امر را اشرافیت پائین نظام برنامه ریزی و بودجه بندی وزارت جهادکشاورزی در خصوص پذیرش سرفصل پرداخت از پول فروش نفت می‌دانند. منتظر دریافت توضیحات هستیم.