رضا گنجی کارشناس مسائل خارجی در انتقاد به اقدام سیاسی اهداء کننده گان جایزه صلح نوبل به نرگس محمدی نوشت:اهداء جایزه به فردی، چون "نرگس محمدی"، که همه‌ی کنشگری پرخاشگرانه اش در نمایشِ "ژستی برای سان سو چی" شدن خلاصه می‌شود، شاید در ظاهر و بنوعی، ایجاد انگیزه برای دگر کنشگرانِ زن و مرد در مواجه با حاکمیت، پیشبردِ پروژه ایران هراسی، تقویب جبهه ورشکسته‌ی براندازِ داخلی و خارجی، جلب رضایتِ کلان کارفرمایان در اینکه هنوز بازی تمام نشده است و ... باشد، اما عریان‌ترین و صریح‌ترین تفسیر از این اقدامِ غرب می‌تواند این باشد که آن‌ها باز هم بدنبال "تحقیرِ" ایرانیان با معرفی یک فردِ "فرومایه"‌ی دیگر بعنوان شاخص و نماد زنِ ایرانی اند. آیا جهان آنقدر از زنانِ فرهیخته و "صلح جو" خالی شده است که افرادِ بی قدری، چون "شیرین" و "نرگس" جایزه بگیر صلح نوبل اش شده‌اند؟