رویا پردازی دولتمردان برای ساخت هواپیمای بومی و دکان سه نبش بعضی ها برای چاپیدن دولت ها ، گویا تمامی ندارد. برای درک بهتر موضوع با این مقدمه آغاز می کنیم که ساخت هواپیما سه قسمت عمده بدنه، اویونیک( تجهییزات الکترونیک) و موتور دارد. فناوری ساخت بدنه در سال های پیش بومی شده است و به راحتی در کشور قابلیت پیاده سازی دارد. سوال اینجاست که با وجود زمینگیری حجم بالای از هواپیماهای کشور بدلیل مشکل موتور، چرا همت ملی بر ساخت موتور داخلی قرار نمی گیرد؟ چرا دکان سه نبش بعضی ها را با ماموریت دهی دقیق نمی بندند؟ کشور با ساخت موتور بومی برای هواپیمای مسافربری، می تواند به بعضی از مرزهای دانشی هم دست پیدا کند.

وقتی از ضعف دستگاه‌های نظارتی کشور گلایه‌مند هستیم، می‌گویند تضعیف نکنید؟! آیا دفاع از منافع ملی و رصد و نظارت منجر به جریان سازی تامین کننده منافع ملی را می‌توان با تضعیف یکی دانست؟ معاون علمی رئیس جمهور می‌گوید که هواپیماسازی در دستور کار ما نیست. آن وقت منوچهر منطقی معاون وزیر صمت، خبر از ساخت هواپیمای ۷۲ نفره می‌دهد؟ کدام روایت را باید باور کنیم. برای روشن شدن موضوع باید توجه داشته باشید که ساخت هواپیما سه بخش اصلی بدنه، موتور و اویونیک (دستگاه‌های الکترونیک هدایت هواپینا) را دارد که کشور ما با تلاش‌های صورت پذیرفته (با محوریت تیم دکتر منطقی و تلاش‌های دانشگاه امیرکبیر) در بخش بدنه، توانمندی ساخت و تعمیر و نگهداری (نت) را دارد. اما در بخش اویونیک و موتور، فاقد این توانمندی بوده و قبلا با شرکت هواپیمایی آنتونوف اوکراینی وارد قرارداد همکاری مشترک شده بودیم. دکتر منوچهر منطقی بفرمایند که پارادوکس سیاستگذاری بین معاونت علمی ریاست جمهوری و صحبت‌های خودشان را چطور حل می‌کنند و ضمنا در خصوص ساخت موتور و اویونیک، شفاف بگویند چطور و با کدام لایسنس بین المللی، به این توانمندی رسیده اند؟ در غیر این صورت، مسلما با کذب گویی، تشویش اذهان، مواجه هستیم.