مهرجویی را می توان از جمله فعالان سینمای ایران محسوب کرد که با بن مایه فلسفی و تسلط نسبتا خوب بر بحث اقتباس از آثار داستانی و رمان های داخلی و خارجی ، اقدام به ساخت فیلم انهم با نظر داشت به شرایط جامعه و نوع نیاز مخاطبان( خصوصا شهروندان طبقه متوسط) می نمود. جریان سینوسی شکست ها و پیروزهای مهرجویی در کنار بررسی چند نقطه عطف صعودی و یک نفطه عطف نزولی در زندگی حرفه ای و هنری اش ، می تواند آموزه ها و الگوهای قابل اقتباس خوبی را ارایه دهد.