بر اساس ادعای «ایندیا تودی»، جنگنده‌های اسرائیلی حملات را در دسته‌های ۲۵ تا ۳۰ تایی انجام دادند. بر این اساس تنها ۱۰ جت حملات موشکی هماهنگ را اجرایی نموده و بقیه وظیفه پوشش و انحراف را بر عهده داشتند. گفته می‌شود در مجموع ۱۰۰ فروند جنگنده از جمله جنگنده‌های پیشرفته اف-۳۵ در سه موج به ۲۰ تاسیسات موشکی و پهپادی ایران حمله کردند. حمله اولیه اسرائیل به اهداف راداری در سوریه با هدف «کور کردن» توانایی‌های هشدار اولیه ایران انجام شد، و در موج دوم و سوم، تهران و کرج و چند مکان دیگر در ایران را هدف قرار داد. اسرائیل از جنگنده‌های نسل پنجم اف-۳۵، جت‌های تهاجمی زمینی اف-۱۵ رعم (رعد) و جت‌های پدافند هوایی اف-۱۶ صوفا (طوفان) استفاده کرد که تقریباً ۲ هزار کیلومتر را پوشش دادند. تسلیحات انتخاب شده برای این عملیات شامل موشک مافوق صوت دوربرد «خشم - Rampage» و موشک هوا به سطح توسعه یافته نسل جدید «صخره‌ها – Rocks» بود. تصاویری وجود دارد که جنگنده‌های اسرائیلی را در ارتفاع کم در اردن نشان می‌دهد که بعید هم نیست، بلکه احتمال دارد که این جنگنده‌ها وارد حریم هوایی عراق شده و از آنجا موشک‌هایی به سمت اهداف نظامی ایران شلیک کرده باشند.

رویارویی ایران و اسرائیل، احتمالی امنیتی-نظامی با درجه فوق مهم، روی میز اتاق‌های فکر و در دستور کار تحلیل گران دو کشور قرار گرفته است. موضوع و موقعیتی که می‌تواند باعث ایجاد نقطه‌ای عطف در تاریخ و حتی ژئوپلتیک منطقه‌ای شود. بشارت‌های روایتی هر دو طرف، احتمال وقوع این درگیری را بالا می‌داند و تدبیرگری هر دو طرف داستان نیز بعنوان اصلی قابل تاکید جاری است. اسرائیل غلو تهاجم مستقیم به ایران را علنی بیان می‌کند و با انتشار اسنادی احتمالا ساختگی، راه اندازی بازی روانی در سطح افکار عمومی را دنبال می‌کند و ایران از وعده صادق ۳ و ۴ حرف می‌زند. گروهی این قائله را نوعی شطرنج سیاسی- نظامی می‌دانند و بعضی‌ها، آن را ظاهر یک توافق بزرگ در پشت پرده تصور می‌کنند. نکته پایانی اینکه، ورای نتیجه این موقعیت بازی، ایران نیازمندی به اراده ورزی فوری به تقویت توان رزم هوایی بومی (فناوری روز و بومی)، توسعه توانمندی راداری، توسعه و تقویت سپر‌های موشکی چند لایه، توسعه سلاح‌های آفندی دقیق‌تر دارد. توسعه موشکی بومی کشور در جای خود، ماموریت برای تحقق اهداف و خواسته‌های چهارگانه نظامی در جای خود. من بعد هم پایگاه تحلیلی خبری شعار سال، مطالبه گری ملی در خصوص این چهار درخواست را در دستور کار خود از تشکیلات نظامی کشور قرار می‌دهد.

بمب سنگرشکن (Bunker buster) نوعی از بمب ها هستند که برای نفوذ به ساختارهای سخت، مانند پناهگاه های نظامی یا تأسیسات زیرزمینی طراحی شده‌اند. در سال های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ اسرائیل تلاش زیادی داشت تا بمب های سنگرشکن جی بی یو ۲۸ را از آمریکا بخرد. اسرائیل قصد داشت به تاسیسات هسته ای و مراکز موشکی ایران حمله کند اما آمریکا در پی پیشبرد مذاکرات هسته ای بود و نمی خواست اسرائیل روند مذاکرات را نابود کند.با این حال، با نابودی برجام توسط ترامپ و به هم خوردن وضعیت استراتژیک منطقه، اسرائیل توانست به برخی از این موشک ها دست یافته، لبنان را بمباران و مرکز استقرار سران حزب الله را منفجر کند.

حمله اسرائیل به حدیده، دوربردترین حمله‌ای بوده که اسرائیل در فراتر از مرز‌های خود انجام داده است. شاید اسرائیل قصد داشته با این حمله دوربرد پیامی را نیز به ایران ارسال کرده و قدرت نیروی هوایی خود را به رخ بکشد. هرچند بعید است که این اقدام، تاثیری در راهبرد ایران داشته باشد. از یک سو، تشدید درگیری در پیرامون اسرائیل می‌تواند مزایای استراتژیکی برای ایران در پی داشته باشد. اما مشکل زمانی رخ می‌نماید که این تشدید درگیری در پیرامون اسرائیل، به شکلی جدی، تلاش‌های آمریکا را برای ایجاد ثبات در منطقه در راستای منافعش تهدید کند و در نتیجه‌ی ممکن، موجب ایجاد رویارویی میان ایران و آمریکا شود. درگیری‌های دائمی بین اسرائیل و حزب‌الله شبح باز شدن جبهه دوم در شمال اسرائیل را تقویت کرده است؛ جبهه‌ای که احتمالاً به سوریه و حتی عراق گسترش خواهد یافت. در چنین شرایطی، اسرائیل احساس‌کرد که نمی‌تواند اجازه دهد یک گروه دیگر نزدیک به ایران، از جبهه سومی حمله کند بدون اینکه عواقبی را بپذیرد. دو روز بعد، جنگنده‌های اف-۱۵ و اف-۳۵ اسرائیل علیه تأسیسات پالایش نفت، دارایی‌های نیروی هوایی و سایر اهداف در بندر حدیده در دریای سرخ یمن و اطراف آن اقدام کردند.

یکی از سناریو‌های قابل تحلیل در برخورد بین ایران و اسرائیل، درگیری مستقیم است. هرچند این سناریو بدلیل حمایت بلاقید آمریکا از اسرائیل و مطرح شدن تئوری توازن قوا، چندان مورد تاکید نیست (آمریکا بدلیل حمایت حاکمیت آن کشور یعنی لابی ۵۰۰ نفره سرمایه داران یهود از اسرائیل و هم پیمانی امنیتی ایالات متحده با اسرائیل در قالب همکاری موساد با سیا، در هر شرایطی، پشتیبان مستقیم اسرائیل در درگیری مستقیم خواهد بود)، اما باید بدان توجه کافی با حساسیت بالا صورت پذیرد. دومین نکته در مقایسه قدرت نظامی دو کشور، پرهیز از کمیت گرایی و عدد و رقم بازی است (گزارش منعکس شده متاسفانه دارای آفت شدید کمیت گرایی است). اسرائیل در توان فعالیت چریکی، حملات غافلگیر کننده، توان حملات هوایی، توان دفاع موشکی، جنگ با کنار نهادن قوانین و استفاده از سلاح‌های ممنونه یا ورود به حوزه‌های ممنوعه جنگ، حمایت بلاقید آمریکا از این کشور، دست برتر نسبت به ایران دارد. جمهوری اسلامی ایران در حوزه‌های موشکی، گستردگی حامیان منطقه‌ای، توان ضربه زدن فرامرزی، توان ایجاد بسیج عمومی، جنگ الکترونیک، بشدت قویتر از اسرائیل است. حال در چنین میدان نیرویی، باید تئوریسین‌های نظامی کشور را موظف به طراحی راهبرد‌های دفاعی- تهاجمی، برای زمین گیری دشمن با نظرداشت به فاصله بین دو کشور و نداشتن مرز‌های مشترک نمود. مجددا تاکید می‌گردد که صرف توجه به عدد و رقم در تسهیلات و نفر، نمی‌تواند عاملی برای طرح ریزی آرایش جنگی باشد. همچنین موکدا بیان می‌شود که جنگ مستقیم بین ایران و اسرائیل، اشخاص ثالث منفعت برنده دارد؛ لذا باید بین ضربه تادیبی متقابل و جنگ مستقیم نیز، بشکلی عمیق اندیشید.

«منصور براتی»، پژوهشگر حوزه رژیم صهیونیستی در ویدئویی تحلیلی، به بررسی پیامدهای افشای فایل صوتی بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی در نشست 5 ماه قبل حزب لیکود پرداخته است.نتانیاهو، در این جلسه مدعی می شود که دو نبرد شمشیر قدس و انتقام آزادگان تمامی ظرفیت های نظامی حماس و جهاد اسلامی فلسطین را در برابر این رژیم از بین برده و آنها دیگر هرگز علیه منافع اسرائیل دست به اقدام نظامی نخواهند زد.