داستان استخدام در ایران خیلی جالب است. اول با هر کیفیتی که شده جذب یک شرکت واسط و عموما برای انجام کار‌های خدماتی می‌شوید. سپس با یک مصوبه دولت از استخدام شرکتی خارج شده و قرار دادی می‌شوید و در نهایت بعد از چند سال می‌شوید مستخدم رسمی دولت (داستان آبدارچی که بلد بود مدیرکل شود). در خصوص استخدام‌های قراردادی و کار موقت هم با اندکی تفاوت، مسیر‌هایی آزمون شده در حال اتفاق است. در گام بعدی شاهد نوع دیگر از مسخره بازی قانونی بنام خروج سه نفر (بازنشستگی، فوت، اخراج) و جذب یک نفر هستیم. مرحله سوم این چرخه خنده دار، کم توجهی به بهبود وضعیت در دو قالب ارتقا بهره وری و بازسازماندهی ساختار‌های اداری است. وقتی دولت‌ها توجهی به چابک سازی و کوچک سازی و پیاده سازی دولت الکترونیک ندارند، چه توقعی است که انتظار تحول در نظام اداری و کاهش کسری بودجه را داشته باشیم. آیا می‌دانستید که بطور متوسط ۸۵ درصد هزینه وزارتخانه ها، هزینه حقوق و دستمزد است؟ آیا می‌دانستید که یک فرد تقریبا سه برابر حقوق دریافتی خودش برای دولت هزینه دارد (حقوق، اضافه کار و ماموریت ها، هزینه جاری برای خدمات رسانی، بیمه و مالیات، هزینه بازنشستگی)؟ آیا می‌دانستید که بخش زیادی از کسری بودجه دولت ناشی از پرداخت حقوق و دستمزد کارکنان خودش است؟ آقای گودرزی نماینده محترم بروجرد، لطفا این مطلب را چند بار بخوان. دست به دست کنید برسد بدست عباس گودرزی.