تولید شیرخشک بدلیل آنچه که عدم تخصیص ارز برای واردات مواد اولیه نامیده شد، با اختلال منجر به آسیب بر امنیت ملی در سال ۱۴۰۲ مواجه بود. نکته کلیدی در این بود که تفکر نهاد‌های اقتصادی بشکلی غلط تولید شیر خشک را امری کاملا داخلی و خودکفا می‌پنداشت و از طرف دیگر، جای تاسف داستان بر وابستگی ۸۵ درصدی تامین مواد اولیه این صنعت به خارج از کشور است که باید بشکل خاص بر آن متمرکز گردید. کشوری که نیازمندی به مصرف ۶۰-۶۵ میلیون قوطی در سال داشته و از پتانسیل تولید ۱۲۳ میلیون قوطی برخوردار است، باید راهبرد‌های شفافی در این خصوص ارایه نموده به گونه‌ای که قابلیت ایجاد چتر راهبردی با سایر بخش‌ها، ایجاد گردد.

انجمن صنفی تولیدکنندگان شیرخشک نوزاد در نامه‌ هایی به رئیس کل بانک مرکزی و رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس خواستار فرصت ۸ ماهه جهت تسویه حساب مابه‌التفاوت نرخ ارز برای مواد اولیه و پیش‌بینی اعتبار ریالی یا تسهیلات برای شیرخشک اطفال در بودجه ۱۴۰۳ شدند.در پایان این دو نامه ،انجمن صنفی تولیدکنندگان شیرخشک نوزاد هشدار داد که در صورت عدم اتخاذ تصمیمات و راهکارهای مناسب و فوری در حال معضل صدرالاشاره، استمرار اولیه شیرخشک اطفال در داخل کشور مجددا با چالش جدیدی مواجه خواهد شد.

عضو کمیسیون بهداشت مجلس از تداوم کمبود جدی شیرخشک و داور علیرغم قول مساعد مسئولان مربوطه در رفع این مشکل انتقاد کرد و گفت: ۴۵ تا ۴۶ درصد مواد اولیه یا موثره دارویی وارداتی است و چاره ای نداریم جز اینکه به سمت تولید مواد اولیه و موثره دارو و شیرخشک در کشور گام برداریم.