چند روز پیش ۳۲ نفر در آتش‌سوزی مرگبار کمپ لنگرود سوختند و خاکستر شدند. دیروز باقی‌مانده جنازه‌ ۲۹ نفر از این افراد را که پنج نفرشان خدمه بودند، تحویل خانواده‌هایشان دادند تا به خاک بسپارند. ابعاد این فاجعه‌ کم از واقعه متروپل آبادان نداشت، اما واکنش‌های گسترده‌ای به آن نشد. این کمپ خود مراجعه با مجوز بهزیستی و به صورت قانونی فعالیت می‌کرد. مدیرش از هر فرد بستری‌شده، ماهی چهارمیلیون دریافت می‌کرد. سوال اینجاست که آیا ما فقط با یک حادثه موردی روبر و هستیم؟ خیر. پایگاه تحلیلی خبری شعار سال، لیست اولیه و خبری شده اتش سوزی کمپ های ترک اعتیاد در ده سال گذشته را منتشر کرد و در گزارش حاضر به قلم خانم فاطمه علی اصغر، ابعاد این فاجعه در پنج سال اخیر، به تفضیل مورد بررسی قرار گرفته است. آیا دادستان محترم ، قصد ورود به ایمنی و استاندارد کمپ های ترک اعتیاد را ندارند؟با توجه به تعقیب قضایی مدیرکل بهزیستی استان گیلان ، آیا اتهام قصور، تقصیر، اهمال یا ترک فعل خاصی بر رئیس سازمان بهزیستی کل کشور وارد نیست؟

حجت الاسلام اسماعیل صادقی نیارکی رییس کل دادگستری گیلان از صدور قرار نظارت قضایی مدیر کل بهزیستی این استان به لحاظ کوتاهی و عدم نظارت بر کمپ‌ها در حادثه آتش سوزی کمپ ترک اعتیاد لنگرود خبر داد. سوال اینجاست که چرا دستور برخورد با رئیس سازمان بهزیستی کل کشور صادر نشده است؟ آیا فقط کمپ های استان گیلان مشکل نظارتی داشته و سایر استان ها وضع مناسبی دارند؟ اگر این مشکل در کل کشور مشاهده می شود،چرا نباید برخورد حقوقی با دکتر قادری رئیس سازمان بهزیستی کل کشور صورت پذیرد.

بعد از حادثه دلخراش کمپ ترک اعتیاد لنگرود همه مسئولان دستور رسیدگی دادند. رئیس جمهور به وزیر کشور دستور داد و وزیر کشور به استاندار و استاندار به فرماندار و فرماندار به بخشدار! رئیس سازمان بهزیستی و قوه قضائیه هم از سوی دیگر دستور پیگیری دادند. این دستورات قابل درک است، ولی آیا ناشی از عدم دستوراتی نیست که قبلا رعایت نشده است و چنین فاجعه ای را شکل داده است؟ به واقع بعد از سوختگی این همه انسان دیگر دستور رسیدگی کارایی چندانی نیز ندارد. پس دستور پیشگیری را چه کسی باید صادر کند!؟