برآوردها نشان می‌دهد که مواد مخدر سالانه چیزی در حدود ۲۰۰ هزار میلیارد تومان به اقتصاد کشور خسارت وارد می‌کند؛ هزینه‌هایی که مستقیم یا غیرمستقیم از مصرف، درمان، مقابله، بازداشت و پیامدهای اجتماعی ناشی می‌شود. در سال ۱۳۹۹، بیشترین تعداد مرگ‌ومیر ثبت‌شده ناشی از اعتیاد با رقم ۴۶۰۰ نفر گزارش شده و در سال‌های اخیر نیز به طور متوسط حدود دو هزار نفر سالانه جان خود را از دست می‌دهند. افزایش مصرف مواد صنعتی، کاهش سن آغاز مصرف و رشد تعداد زنان و جوانان معتاد، نشانه‌هایی از گسترش و تغییر الگوی اعتیاد در کشور است. بر اساس داده‌های رسمی، میانگین سن شروع اعتیاد در ایران به حدود ۲۴ سال رسیده؛ هرچند این عدد از میانگین جهانی (۱۹ سال) بالاتر است، اما روند نزولی آن در ایران زنگ خطر جدی برای آینده جامعه به شمار می‌رود.یکی از تغییرات مهم در الگوی مصرف، رشد سریع مصرف ماده مخدر «گل» است. این ماده که در دهه ۹۰ در رتبه ۶ یا ۷ مصرف قرار داشت، اکنون پس از تریاک و شیشه، سومین ماده پرمصرف در کشور شده است. طبق آمار ستاد مبارزه با مواد مخدر، در گروه سنی نوجوانان (۱۵ تا ۱۸ سال)، ۶۶ صدم درصد مصرف گل و ۲۵ صدم درصد مصرف حشیش ثبت شده است. این آمار در میان جوانان به ترتیب ۳.۳ درصد و ۲.۵ درصد می‌رسد. ناکفته نماند که این اعداد مربوط به درصد مصرف‌کنندگان مواد مخدر هستند، نه کل جمعیت.

طبق اعلام سازمان بهزیستی کشور بالغ بر ۱۰۸۲ مرکز اقامتی و کمپ ترک اعتیاد فعال در سطح کشور از سوی این سازمان مجوز دریافت کرده اند و مراکزی هم به صورت غیرمجاز در این زمینه فعالیت می‌کنند که آمار دقیقی از تعداد آنها در دست نیست! مسوولان و متولیان حوزه مواد مخدر می‌دانند كه راه‌اندازی مراكز ترك اعتیاد (با متادون) علیرغم تمام پیچ‌وخم‌های اداری، برای شخص دریافت‌کننده مجوز، سود قابل توجهی به همراه دارد. در یک نمونه پرتکرار می‌توان به نشت متادون‌های سهمیه‌ای این مراکز به بازار اشاره کرد که از سود‌آوری بالایی حکایت دارد. مراکزی که ظاهرا بار درمان چند صد هزار بیمار معتاد را به دوش می‌کشند و به دلیل ضعف نظارت، تخلفات متعددی را مرتکب می‌شوند.