کاهش میزان کشفیات و خلوص تریاک موردنیاز وزارت بهداشت برای تولید دارو (کاهش خلوص کشفیات تریاک به زیر ۲۶ درصد)، مسئولان را به سمت اجرای قانونی گزینه «کِشت کنترل‌شده و بدون نَشتی» داخل کشور سوق داده است. متوسط تولید تریاک خاص در هر هکتار در حدود ۲۵ کیلو بوده و از طرف دیگر در حدود ۱۵۰ تن کشفیات سالیانه تریاک در کشور است و در حدود ۵۰ تن نیز، مجوز رسمی واردات دارد. این در حالی است که صنایع داروسازی کشور برای تولید مسکن‌ها به جدود ۱۰۰۰ تن تریاک نیاز داشته و با توجه به اعداد واردات رسمی و کشفیات، می‌بایست تامین در حدود ۸۰۰ تن در داخل کشور، برنامه ریزی شود. این حجم تریاک نیازمند حدود ۳۲ هزار هکتار سطح زیرکشت است. در همین وضعیت، در برخی استان‌ها کشاورزان و سودجویان مشغول کِشت غیرقانونی مخدر هستند و نیروی انتظامی بعد از اگاهی، اقدام به امحا می‌کند. تنها در استان لرستان در حدود ۱۵ هزار هکتار از اراضی تحت کشت گیاهان ممنوعه در سال، امحا می‌شوند. سوال اینجاست که آیا نمی‌توان برای کِشت کنترل‌شده و بدون نَشتی تریاک در داخل، برنامه ریزی نمود؟

اینکه نامه‌ای بی نام و نشان خطاب و بنام مستعار یک قاچاقچی به رئیس جمهور نوشته شود و در آن پیشنهاداتی کاملا منطقی در خصوص تامین اقتصاد ملی از راه کشت خشخاش داده شود، باید هر صاحب اندیشه‌ای را به فکر فرو ببرد که پشت این داستان بظاهر منطقی چیست؟ آیا نهادی خاص، طرحی واقعا اجرایی را قبح شکنی نموده و آماده سازی اذهان عمومی را دنباله گیری می‌کند؟ آیا قصد بر انحراف اذهان عمومی در خصوص برخی از مسائل جاری وجود دارد؟ یا تاکید روی ایجاد افزایش تمرکز اروپایی‌ها به جهت شفاف کردن مخاطراتی است که کشت احتمالی خشخاش در ایران، می‌تواند برایشان ایجاد کند. همان افرادی که زحمات جمهوری اسلامی ایران را در بحث مقابله با قاچاق و مبارزه با مواد مخدر نمی‌بینند. بنظر شما، انتشار این مطلب می‌تواند ارتباطی با بحث برجام داشته باشد؟ اگر در پشت پرده، چنین ارتباطاتی برقرار شده باشد، باید به هوشمندی طراح آن احسنت گفت.