مشاور وزیر آموزش و پرورش با بیان اینکه در آزمون‌های نهایی، نمرات دانش‌آموزان بین ۸ تا ۱۰ و میانگین کشوری نیز در همین حدود است گفت: این فقط زنگ خطر نیست، بلکه خود خطر است. اعترافات این مشاور وزیر ما را به سال‌های دور کشاند. سال‌هایی که تیم رسانه‌ای ما عموما گرایشات پژوهشی داشت و مشغول انجام قرارداد‌های تحقیقاتی بود. سال‌هایی که اموزش و پرورش برای پوشاندن آمار افت و ریزش تحصیلی، ارزشیابی توصیفی را به بهانه کاهش استرس دانش اموزان مطرح نمود. سال‌هایی که داد می‌زدیم، ارکان آموزش و پرورش برای اجرای ارزشیابی توصیفی آماده نیست و ...، اما هیچ گوشی نخواست بشنود. حال خبر می‌رسد که ۴۰ درصد دانش آموزان ابتدای توان خواندن و نوشتن و سواد پایه را ندارند و نمرات نهایی دانش آموزان بین ۸-۱۰ است؟ همه این‌ها یعنی انهدام نهاد آموزشی کشور.

سال های سال است که حوزه مدیریت اجرایی کشور دچار بحران مشروعیت مدیر ناشی از بی صلاحیتی ها، عدم شایسته سالاری و محفل گرایی سیاسی و باندبازی شده و سیاسیون با برچسب های تاریخ گذشته و به فساد رسیده جناح راست و چپ، قصد توجیه و ماست مالی این بحران را دارند. در برخی از حوزه ها نظیر اموزش و پرورش و آموزش عالی، شدت تخریب این بحران به حدی است که آینده بینانسلی کشور را تحت تاثیر قرار می دهد. نگاهی به وضعیت معدلی دانش آموزان، خود گویای بخشی از واقعیت پشت و روی پرده است. آیا وقت پاکسازی نظام اداری کشور از بی صلاحیت ها و کم صلاحیت های مدیریتی فرا نرسیده است؟ یادمان نرود که پهلوی دوم ، دو ضربه سخت را از توسعه نامتوازن و تندروی ها و پلشتی هسته سخت( سلیقه محوری،تفسیر به رای قانون و خود بزرگ تر از سیستم بینی و فساد اقتصادی حوزه امنیتی) خورد. سوال ما از رئیس جمهور عزیزمان این است که بنظر شما با توانمندی مدیریتی موجود در وزارت آموزش و پرورش ، می توان رسالت توسعه ای و تمدنی پذیرفت؟ با کدام مجوز شرعی، قانونی و اخلاقی، باید با خودمان تعارف کنیم؟