در آستانه‌ قرن دهم هجری، ایران در آتش ناامنی ناشی از فقدان حاکمیتی یگانه و آشوب ملوک‌الطوایف می‌سوخت. قدرت در نقاط مختلف کشور در اختیار خاندان‌های گوناگونی بود که بسته به ضعف و قوت‌شان از دست‌اندازی به متصرفات یکدیگر رویگردان نبودند.

برخي از مورخين براين عقيده اند كه طوايفي از كردها از اوايل اسلام در خراسان سكني داشته اند . اما بدليسي عقيده دارد كه كردهاي خراسان به تدريج از زمان حكومت صفويه از كردستان به اين نواحي مهاجرت كردند.