وقتی که نظام قانونی مطالبه گری از صداسیما در کشور بسته است و نظارت مردم در جهت دهی به برنامه ها ، دارای اثرگذاری موثری نیست، طبیعی که مجری ورزشی رسانه ملی معتقد باشد که مردم خیلی راحت دارن از تلویزیون فوتبال می بینن ( فوتبال مجانی) غر هم می زنن، صدا و سیما داره به مردم لطف می کنه ؟! باید از آقای مجری محترم پرسید که بودجه صداسیما از کجا تامین می شود؟ آیا این سازمان دارای خودگردانی مالی است؟ حق پخش بازی ها به کدام تیم و باشگاه فوتبالی کشور داده شده است؟ وقتی سازمان صداسیما از بودجه عمومی استفاده نکرد و حق پخش تیم ها را داد،آن وقت می توان از تماشی پولی مسابقات از تلویزیون کابلی یا پلتفرم های هزینه ای ، ذکر نام کرد.

افزایش جهشی بودجه صداسیما آنهم در شرایطی که کشور در شرایط اقتصادی خوبی نیست، سوالات زیادی را سبب شده است.ناصر ترکان، فرزند مرحوم ترکان در شبکه ایکس نوشت که حاضر است صدا و سیما را به طور کامل اجاره کند و نه تنها بودجه نگیرد، بلکه نصف بودجه مصوب را نیز به خزانه واریز کند.

عضو مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم گفت: هر سال به بودجه‌ صداوسیما اضافه می‌کنند، کلی هزینه و خرج صورت می‌گیرد و خیال می‌کنند مشکل‌شان پول است که اگر خرج کنند مشکل‌شان حل می‌شود اما مشکل حل نمی‌شود. مشکل‌شان در جای دیگری است. طبقات فرهیخته باید همکاری کنند، هنرمندان باید به آنها اعتماد کنند و مردم باید آنها را دنبال کنند تا ارتباط برقرار شود اما این اتفاق نمی‌افتد. در شکل کلان‌تر هم اگر این روند ادامه پیدا کند به جایی می‌رسیم که این شکاف فراوان می‌شود و با قطع ارتباط هر کسی کار خود را انجام می‌دهد.

با هر نگاهی که به داستان بنگریم ( نسبت بودجه کل به بودجه صداسیما ، مقایسه صداسیما با سازمان های مشابه در سایر کشورها، رسالت و کارکردهای صداسیما، میزان رضایت مردم و ...) بودجه صداسیما ، تناسبی با عملکرد و خروجی ها و حتی پیامدهای کاری فعالیت این سازمان ندارد.بودجه صدا و سیما در حالی روز به روز در حال افزایش است که بحث فقدان مخاطب آن و از دست دادن تأثیرگذاری آن به یک قضیه جدی تبدیل شده‌است که دیگر حتی خود مدیران تلویزیون هم به آن اذعان دارند. این فضای ریخت و پاش بودجه ای، زمینه را برای رانت گرایی و سلیقه محوری فراهم نمود و ضمن تضعیف اقتصاد ملی ( بدلیل جذب نابجای بودجه) ،بسترساز هزینه تراشی ها و پرداخت هزینه های تندروی و حاشیه سازی ها می باشد.