همزمان با اعلام نتایج بیش از ۳۵۰۰ شعبه انتخابات مجلس شورای اسلامی در تهران، رئیس ستاد انتخابات این استان از کشیده شدن انتخابات این حوزه به دور دوم خبر داد و همزمان یک فعال اصولگرا (حسین صارمی) خبر داد که از حدود ۲۰ درصدی که در تهران در انتخابات شرکت کردند، نصفشان رای باطله دادند! سوال اینجاست که چرا باید در برخی از حوزه‌های انتخابیه نظیر شهریار، قدس و ملارد که نزدیک به یک و نیم میلیون جمعیت دارد نماینده منتخب شهر با ۵۶۵۲۹ رای وارد مجلس شده و در مقابل در این حوزه ۵۴۱۹۵ رای باطله وجود داشته است که عددی بی سابقه می‌باشد! در واقع، نفر اول آرای باطله است. افرادی که به هر دلیل باید شرکت می‌کردند (در مقابل افراد معترضی که شرکت نکردند) و اعتراض خود را با رای باطله نشان داده اند. تفاوت انتخابات، مشارکت و شاخص موفقیت؛ از نفر آخرِ ۱۳۷۸ تا نفر اولِ ۱۴۰۲ چه چیزی را به رخ می‌کشد؟ جای دارد که با نگاهی آسیب شناسانه، اقدام به تحلیل و سپس چاره اندیشی واقعی در این خصوص شود.

علی مطهری با ۱۰۳۵۱۲ رأی در رتبه ۶۴ جدول قرار دارد. محمد رویانیان، که زمانی فرمانده راهور و مدیرعامل پرسپولیس بود ۶۴۲۴۳ رأی به دست آورد. محمد سعید مهدوی کنی (فرزند آیت الله محمدصادق مهدوی کنی) هم تنها ۴۵۰۷۲ رأی گرفت.

انتخابات ۱۱ اسفندماه ۱۴۰۲ مصداق روشنی از شکست تمام عیار گروه‌هایی دارد که وجاهت فردی آن‌ها به پدرخوانده پیوند خورده و یا به نوعی سیاهی لشکری برای اجرای برنامه‌ها و مطالبات لیدر خود بودند و به منظور تداوم این سیاست انحصارطلبانه راهی نهاد‌های مختلف می‌شدند. نکته جالب توجه اینکه حتی مردم کوچه و بازار هم فهمیدند که نباید بشکل لیستی به هر بی شناسنامه و با شناسنامه‌ای رای بدهند. مردم به خوبی از کاسبی انتخاباتی مطلع شدند. جریان کوتوله پروری و وامدارسازی سیاسی را درک کردند. لزوم نظارت بر نمایندگان را بشکل ملموس فهمیدند و.. نکته جالب داستان مجلس دوازدهم، غلبه پاجوش‌ها بر چنار‌ها بود. هرچند که مجلس جای نماینده مطلع است نه چنار.

با اعلام نتایج اولیه انتخابات مجلس، ترکیب سیاسی مجلس دوازدهم نشان از پیروزی ائتلاف نانوشته امنا، شریان و پایداری و ازسوی دیگر شکست اعتدالیون دارد. این انتخابات با شگفتی‌هایی ازجمله ناکامی آملی لاریجانی از ورود به مجلس خبرگان و عدم موفقیت باهنر و نوبخت درکسب کرسی در مجلس دوازدهم همراه بود.