مجیب حسنی فرماندار نیکشهر در جنوب سیستان و بلوچستان بیان داشته است که بارش سنگین باران و طغیان رودخانه سبب بسته شدن راه‌های روستایی شده و هم اکنون نیازمند ماشین آلات راه‌سازی برای بازگشایی این راه‌ها هستیم. سوال ما از فرماندار محترم این است که سیل ، متاسفانه مشکل هر ساله سیستان و بلوچستان است. چرا یکبار برای همیشه چاره اندیشی لازم صورت نمی گیرد؟ تا کی باید شاهد توجیه مسائل با عبارت تکراری کمبود بودجه باشیم؟ خبر می رسد که ورودی شهر نیکشهر از طرف قصرقند بدلیل طغیان رودخانه و نبود پل بر روی رودخانه کشیک چندین روز مسدود بوده و تردد هم اینک به سختی در حال انجام است.این مسیر بیش از ۸۰ سال مورد استفاده بوده و محور اصلی نیکشهر به قصرقند و راسک قلمداد می شود. اما همچنان فاقد پل است و در زمان بارندگی مسدود می باشد. شما بگویید چرا؟

بیش از هشت روز از سیل مهیبِ جنوب سیستان و بلوچستان می‌گذرد؛ رسانه‌ها از «سیلاب در ۱۶ شهرستان و هزار و ۹۴۷ روستا در سیستان و بلوچستان» خبر دادند. معاون راهداری سازمان راهداری و حمل‌و نقل جاده‌ای سیستان و بلوچستان به صداوسیما اعلام کرد که «راه دسترسی حدود ۱۷۸ روستا مسدود شده» و امکان بازگشایی این راه‌ها تا فروکش کردن آب وجود ندارد. برآورد حداقلی خسارات سیل، ۱۷۰۰ تا ۲۰۰۰ میلیارد تومان است. در این روز‌های سخت، امدادرسانیِ قطره‌چکانی و ناهماهنگ نتوانسته مرهمی بر رنج‌ها و زخم‌های مردمانِ فرودست جنوب این استان محروم باشد؛ مردمی که شغل غالبشان (اگر شغلی باشد) با هزار سختی، دامداری و کشاورزی و باغداری‌ست؛ حالا در بیش از ۲۰۰ روستا، زمین‌های کشاورزی کامل تخریب شده‌اند؛ آب‌بند‌ها از میان رفته‌اند؛ چاه‌های مزارع خراب شده‌اند و دام‌ها جان باخته‌اند. حتی چاه‌های فاضلاب خانه‌ها با گل و لای سیلاب پُر شده‌اند و مردم برای قضای حاجت مشکل جدی دارند. «شب عید» بی‌کار و بی‌روزی ماندن، درد کمی نیست، اصلاً ساده نیست.