«محمد سروش محلاتی» مدرس حوزه علمیه در پنجمین نشست‌های «بررسی حقوق انسان در قرآن» که با عنوان «حق شهروندان در برخورداری از رفاه» پنجشنبه ۲۳ اسفند مصادف با دوازدهم ماه مبارک رمضان در خانه موزه دکتر بهشتی برگزار شد ، بیان داشت که «برخی می‌گویند اگر مردم دین‌دار و گرسنه باشند، بهتر است از این که در رفاه و بی‌دین باشند. اما اگر کسی ذره‌ای اسلام را فهمیده باشد، می‌داند وقتی نیاز مادی مردم تامین نشود، معنویت و دین هم تامین نمی‌شود.» .بعد از انقلاب اسلامی، اعلامیه جهانی حقوق بشر را با مبانی اسلام تطبیق دادند. مرحوم علامه جعفری که مسئول این پروژه بود، در مورد این بخش از بیانیه حقوق بشر تصریح کرد که اسلام هم این حق را به رسمیت می شناسد و در مورد حق رفاه، تفاوتی بین دیدگاه اسلام و اعلامیه حقوق بشر وجود ندارد. در اوایل انقلاب البته گروهی با رفاه مشکل داشتند و آن را مغایر معنویت می‌دانستند و با افرادی مثل مرحوم هاشمی و شهیدان بهشتی و مطهری که رفاه را مشروع می دانستند و از حق رفاه مردم دفاع می کردند، مقابله می‌کردند.امیرمومنان در اواخر حکومت پنج ساله خود در کوفه که بیشترش به جنگ گذشت فرمود: در کوفه کسی زندگی نمی‌کند مگر به خوشی و رفاه و پایین‌ترین افراد جامعه هم غذا و مسکن شان تامین است و هم آب آشامیدنی شان.از نظر فقهی دولت و حکومت در صورت ترک فعل و عدم انجام وظیفه‌اش ضامن است، مثلا اگر بودجه راهسازی و دارو تامین نشود، دولت ضامن است. آیت الله سیستانی در قاعده لاضرر می‌فرماید: دولت در وظایفش ضامن است و اگر ضرری به خاطر ترک فعلش به مردم برسد، ضامن ضررها است؛ یعنی وقتی بودجه وظایف اصلی حکومت خرج مسائل دیگر می‌شود و به مردم بخاطر ترک فعل ضرر برسد، دولت ضامن ضرر شهروندان است.

این مطلب نادرست که مردم در حکمرانی دینی هیچ کاره هستند به نقل از یکی از علمای سرشناس حوزه علمیه قم مدتی است در فضای مجازی دست به دست می‌شود و به حربه‌ای در دست مخالفین روحانیت برای تبلیغ علیه این نهاد تبدیل شده است. کسانی که این مطلب را به دست این و آن می‌رسانند اشاره‌ای به این واقعیت نمی‌کنند که این نظر شخصی است و ربطی به کلیت روحانیت و اسلام ندارد. طرفداران یک فرد خاص دارای افکار و آرای خاص، این حرف ناپخته را زده و متاسفانه بشکلی نادرست به کلیت اسلام و جماعت علما، ربط می‌دهند. متاسفانه بخش‌هائی از دستگاه‌های تصمیم‌ساز و تصمیم‌گیر نیز تفکر هیچ‌کاره بودن مردم در حکمرانی دینی را عملاً در جامعه پیاده می‌کنند و با این اقدامات خود بر این تفکر خلاف اسلام مهر تایید می‌زنند. برای جلوگیری کردن از این خطر، قطعاً روحانیت باید احساس مسئولیت کند و به هر شکل که برایش امکان‌پذیر است مردم را از بیگانه بودن این تفکر نسبت به اسلام مطلع نماید.

سعید معیدفر رئیس انجمن جامعه شناسی ایران بیان داشت که سیاست باید عاملیت خودش را در تحقق دین کنار بگذارد. اولین گام این است که حکومت از تداوم و تشدید مداخله در امر دینی اجتناب کند. دخالت ها در دین، ثلمه‌ای به دین وارد کرده که حالا حالاها آثار منفی آن را خواهیم داشت . اگر همچنان مداخله حکومت در عرصه دین تداوم پیدا کند، نمی‌دانم که سال‌های آینده ما تا چه اندازه با گریز مردم از دین رو به رو خواهیم شد. یعنی الآن نمونه‌هایی هست و می‌تواند شدت بیشتری پیدا کند.فکر می‌کنم اولین گام این است که حکومت از تداوم و تشدید مداخله در امر دینی اجتناب کند؛ بعد خود مردم یا بزرگان جامعه و کسانی که باورهای عمیق دینی دارند، بتوانند با شیوه‌های ترویجی یا تعلیمی اوضاع را به حالت عادی برگردانند.