آیا حقیقتاً باید یک هنرمند با چنین سطحی از توانایی و دستاوردها، از حداقل‌های مالی در این سن محروم باشد و اگر از تدریس باز بماند، پشتوانه مالیِ حداقلی نداشته باشد؟ از آن تلخ‌تر، اینکه آیا هنرمندان نباید دست‌کم بتوانند از خدمات درمانی استاندارد و مطمئن برخوردار باشند تا ابزار جسمیِ بروز هنرشان در چرخه درمان از دست نرود؟