ونزوئلا را می‌توان از جمله کشور‌های رها شده از بند استعمار با اقدامات انقلابی سیمون بولیوار و برخی دیگر از سیاسیون هم خط دانست. ونزوئلا همواره پس از استقلال، در حاکمیت نیرو‌های راست و ملی بوده و افسر جوانی به نام هوگو چاوز توانست دولت و حاکمیت کشور را از دایره قدرت آنان خارج نموده و حکومت چپ‌گرا را حاکم کند. بعد از مرگ چاوز، مادورو که وزیر خارجه چاوز بود به حکومت رسید و دوران جدیدی را شروع کرد که اپوزیسیون نمی‌توانست به هیچ وجه آن را قبول کند؛ بنابراین با مقاومت شدید اپوزیسیون، دوران خشونت گسترده علیه مادورو آغاز شد. این مقاومت طبعا به حوزه انتخابات و صندوق رای نیز کشیده شد؛ لذا موضوع تقلب در انتخابات برای زیر سوال بردن مادورو و حکومت او دور از انتظار نیست. چرا که یکی از ابزار‌های مبارزه راست‌گرایان علیه کلیت چپ‌گرایی به‌طور اعم و حکومت مادورو به‌طور اخص بوده است. باردیگر انتخابات در ونزوئلا با ادعای تقلب گره خورده و امریکا و کشور‌های هم‌پیمان، ادموندو گونزالس را به‌عنوان پیروز انتخابات قبول دارند. نیکلاس مادور معتقد است که در حال مهار کودتا در این کشور بوده و تاکنون دو هزار نفر بازداشت شده‌اند. با مصطفی اعلایی سفیر سابق ایران در ونزوئلا در مورد اهداف امریکا از دخالت در این کشور و وضعیت پروژه‌های اقتصادی مشترک کاراکاس با تهران گفتگو کردیم. اعلایی معتقد است ایران و ونزوئلا در حوزه‌های مختلفی می‌توانند با هم همکاری کنند و هرج و مرج در این کشور به منافع دو کشور لطمه می‌زند.

ما زمانی می توانیم قدم به این دنیای جدید بگذاریم که در انتخاب خود ریشه ها و عوامل ناکامی ها و نابسامانی های موجود را بشناسیم و از تکرار و استمرار حیات آنها پرهیز کنیم. توهم گرائی، شعار زدگی، دروغ، ناکارآمدی، بحران زائی و وعده های فریبنده اما ناممکن، همگی از زمره عوامل موجد وضعیت حاضر کشور است.