بعد از تشدید تحریم‌های نفتی آمریکا در سال ۲۰۱۹، پالایشگاه‌های بزرگ دولتی سینوپک و پتروچاینا که زمانی مشتریان اصلی نفت ایران بودند و در میادین نفتی کشور سرمایه‌گذاری کرده بودند از اواخر سال ۲۰۱۹ و پس از پایان معافیت‌های تحریمی آمریکا خرید نفت از ایران را متوقف نموده و از آن زمان جریان ورودی نفت ایران به چین با کاهش شدیدی روبرو شد. در ادامه پالایشگاه‌های کوچک و مستقل چینی که به قوری معروف هستند و با سیستم مالی جهانی مبتنی بر دلار مواجه نبوده و همچنین نیازی به همکاری با شرکت‌های غربی در زمینه فناوری ندارند، به مشتریان نفت ایران تبدیل شدند که به مرور حجم صادرات نفت ایران به چین افزایش یافت. به گفته تاجران چینی، هم‌اکنون بیش از ۴۰ پالایشگاه مستقل چینی، نفت ایران را فرآوری می‌کنند و از آنجا که تخفیفی که چینی‌ها روی نفت سبک ایران دریافت می‌کنند حتی از تخفیف نفت روسیه هم بیشتر است، آن‌ها در وهله نخست متقاضی نفت ایران هستند. بر اساس محاسبات رویترز، چین با خرید بی‌سابقه نفت از کشور‌های تحریم‌شده از سوی غرب، یعنی روسیه، ایران و ونزوئلا، در سال جاری نزدیک به ۱۰ میلیارد دلار پس‌انداز کرده که سود این کشور از نفت ایران بیش از ۴ میلیارد دلار بوده است.

وزیر نفت گفت: می‌گویند ایران نفت را به چین با تخفیف بالا می‌فروشد و پولش را نمی‌گیرد، این حرف واقعیت ندارد. با اقداماتی که انجام دادیم به بیش از ۱۷ کشور دنیا صادرات نفت داریم و تخفیف‌ها هم کمتر از انگشتان دست است. در جنگ اقتصادی هستیم و هیچ فرماندهی آمار پایگاه‌های خود را لو نمی‌دهد. عده‌ای دائما در حال تحریف دستاوردها هستند.اگر پول نفت نمی‌آمد ثبات بازار ارز یا تامین کالاهای اساسی چگونه تامین می‌شد؟