اصطلاح مجاهدان روز شنبه را نخستین بار احمد کسروی و مهدی ملک‌زاده در کتاب‌های «تاریخ مشروطه ایران»، «تاریخ هجده‌ساله آذربایجان» و «تاریخ انقلاب مشروطیت ایران» به کار برده‌اند. آن‌ها این اصطلاح را به کسانی اطلاق می‌کردند که تا زمان خلع محمدعلی‌شاه قاجار مخالف سرسخت مشروطه بودند؛ اما درست فردای روز جمعه‌ ۲۴ تیر ۱۲۸۸ که محمدعلی‌شاه به سفارت روسیه پناه برد و مجلس توسط مجاهدان گیلان و آذربایجان فتح شد، صدوهشتاد درجه تغییر چهره دادند و شدند مشروطه‌خواه.جمعی که در موقع جنگ نامردانه در گوشه خانه‌های خود مخفی شده بودند و منتظر فرصت بودند همین که جنگ تمام شد اسلحه بر تن کردند و تفنگ بر دوش گرفتند و خود را مشروطه‌خواه و فداییان راه آزادی جلوه دادند. و هرگاه فرصت اجازه می‌داد که اسامی پانصد نفر اعضای مجلس عالی را از نظر بگذرانم مشاهده می‌شد که عده زیادی از کرسی‌نشینان باغ‌شاه و مشاورین و هم‌دست‌های محمدعلی‌شاه که دست‌شان آغشته به خون آزادی‌خواهان بود لباس مشروطه‌خواهی دربر کرده و در صدر مجلس عالی جای گرفته بودند و سهیم و شریک در زمام‌داری حکومت ملی بودند و هنوز بیست‌وچهار ساعت از فتح تهران نگذشته بود که کسانی که باید به دار مجازات آویخته بشوند دوش به دوش نایب‌السلطنه و سرداران ملی به رتق و فتق امور پرداخته در عکسی که پس از انتخاب عضدالملک به نیابت سلطنت برداشته شد و از نظر خوانندگان می‌گذرد در دو طرف نایب‌السلطنه عین‌الدوله و اقبال‌الدوله مشاهده می‌شود که مقدم بر سپهدار و سردار اسعد ایستاده‌اند و جمعی دیگر از همین طبقه در ردیف مستوفی‌الممالک و سردار اسعد جای گرفته‌اند

ماجرای انتخاب وزرا در این دوره هم مجدد برایم این خاطره های تلخ را زنده کرد. از خودم پرسیدم که واقعا دلیل این اشتیاق چیست؟ بهترین روش آن را درون بینی یافتم. چون هر چیز بدی که در دیگران می بینم در من هم هست. بنابراین صادقانه از خودم پرسیدم چرا اینگونه برای مقام و مسوولیت بال بال می زنم. به پنج دلیل رسیدم: شهوت قدرت، کسب شهرت، دستیابی به ثروت ، شوق خدمت، خودشکوفایی. فرض کنیم که دست کم به این ۵ دلیل من و امثال من هجوم می آوریم به سوی مسوولیت از شهوت قدرت گرفته تا شوق خدمت. با دو دلیل آخر کاری ندارم. اما با سه تای اول چه می توان کرد؟ یادمان باشد که دولت اگر مگس ها را از خود نراند، کار به مگس ختم نمی شود، خرمگس ها نیز ظهور خواهند کرد .

زیدآبادی با اشاره به سهم‌خواهی ها از رئیس جمهور در کانال تلگرامی خود نوشت که خداوند این سرزمین را از گدایان در امان نگه دارد!حقا که گدایی پول در کوی و برزن شرف دارد بر گدایی پست و مقام. جای دکتر پزشکیان بودم، به گدایان پست، قاطعانه نه می‌گفتم حتی اگر علامهٔ دهر باشند.

مدعیان اصلاحات شعار «برای ایران» سر دادند و رأی گرفتند، اما امروز مدعی صندلی‌های قدرت شده‌اند و به جان هم افتاده‌اند. در چنین شرایطی است که بهزاد نبوی نوشته است: «به نظر می‌رسد شعار «برای ایران» قبل از انتخابات، به شعار «برای وزارت» تبدیل شده.» کیهان در این گزارش اقدام به بازانعکاس تکه‌های انتقادی از صحبت‌های افزاد شاخص جناح چپ و گلایه‌های ان‌ها از روند چینش کابینه کرده است. موضوعی که هرچند رنگ و بوی جهت گیری سیاسی دارد، اما نمی‌توان از حقیقت آن چشم پوشی کرد. ضرورت دارد که دکتر پزشکیان با قید فوریت به این موضوع ورود کنند. لازم به توضیح است که پایگاه تحلیلی خبری شعار سال، پیشنهاد‌های اولیه مرتبط با ساخت و ساختار دولت چهاردهم را برای تنی چند از پیشکسوتان و شاخص‌های فعال در ستاد‌ها و همراهان اقای پزشکیان طرح موضوع نموده و به بحث و بررسی گذاشته است. احتمالا در روز‌های آینده اقدام به انتشارعمومی پیشنهادات در این پایگاه خبری خواهد شد.

لازم نیست بگوییم وضع ملک و ملت چه بود و مرتب بر گذشتگان لعنت فرستاد. مردم خوب می‌دانند و خوب می‌فهمند، بیاییم با کارنامه‌ای که ارائه می‌دهیم و با اقداماتی که در مسیر درست دنبال می‌کنیم با مردم و با جامعه صحبت کنیم حتی لازم به صحبت نیست، همین که مردم در زندگی خود گشایش و رفاه و آزادی بیشتری ببینند و امید بیشتری پیدا کنند تفاوت را احساس خواهند کرد. ضرورت توضیح اینکه، یکی از رویّه‌های نه چندان خوشایند در میان دولتیان و دولتمردان پس از کسب منصب و قدرت اکثراً این بوده است که از گذشته بیش از آینده سخن می‌کردند. وقت بی‌امانی به هدر می‌رفت تا بگوییم و یادآوری کنیم که مثلاً چه خرابه‌ای را تحویل گرفته‌ایم.

کابینه دکتر پزشکیان با توجه به ماموریت ها و الزامات پیش روی، می بایست کابینه ای فراجناحی و کانونی باشد. یعنی گروهی از معتمدین در هر حوزه و بخش ، تعیین شده و اقدام به بررسی رزومه ها بر اساس صلاحیت ها نمایند. حضور برخی از افراد مسئله دار هم باید در کابینه بشدت کم رنگ باشد. موضوعی که مورد تاکید مقام معظم رهبری در جریان دور اول انتخابات بود. اما سنتی زشت در کشور خصوصا در بیست سال اخیر بوجود آمده که در آن مجاهدین روز شنبه برای تصاحب کرسی های مدیریتی وارد لابی های گسترده می شوند. برخی از رسانه ها نیز دانسته و ندانسته به دامن زدن این سنت زشت کمک می کنند. چپاندن ساندویچی نام خود بین نام برخی افراد صاجب سبک ، مطرح کردن خود در پست هایی که بشدت بزرگ تر از قامت افراد بوده و ترفند عقب نشینی برای گرفتن پست هایی در یک رده پائین تر و ..... ، نمونه هایی از پلشت بازی ها برای برهم زدن ساخت و ساختار دولت کارآمد است. دولتی که ساخت و ساختار خود را از دست بدهد و دچار دفورمگی شود، مسلما توان ایفای تعهدات را نخواهد داشت.