چینش دولت‌ها می‌تواند با چند رویکرد جناحی و حزبی، شایسته سالار اجرایی در کنار ناظران سیاسی بالا دستی، دولت وفاق ملی و فرا جناحی، دولت خبرگان و نخبگان و ..، دنباله گیری شود. دولت‌های ۱۳ گانه پس از انقلاب به طور کلی با ۲ رویکرد روی کار آمده‌اند. رویکرد نخست اینکه منتخب ملت بر آمده از یک جناح و حزب خاص بوده و دولت خود را نیز بر مبنای راهبرد‌ها و رویکرد‌های همان جناح خاص تشکیل داده و تبعا کارگزاران خود را نیز از همان مشی و تفکر انتخاب کرده است. رویکرد دیگر نیز تشکیل دولت فراجناحی، وحدت ملی و از این قسم مفاهیم بوده است که منتخب ملت بر پایه توانایی‌های افراد؛ نه نگرش سیاسی آن‌ها به گزینش و چینش کابینه و کارگزاران خود مشغول شده است. خاتمی کارگزاران خود را از چهره‌های کاردان و توانای اصلاح‌طلب انتخاب کرد و عملکرد ۸ ساله این دولت در رشد اقتصادی ۸ درصد و رشد صنعتی ۱۱ درصد و... نشان داد که دولت بر آمده از یک جریان هم می‌تواند موفق باشد. اما در طرف مقابل دولت احمدی‌نژاد هم بود که با درآمد افسانه‌ای ارزی و بالاترین سرانه فروش نفت تاریخ کشور نتوانست عملکرد موفقی داشته باشد و در نهایت با رشد منفی ۶ درصد اقتصادی دولت را تحویل داد. هر چند که دولت‌هایی مثل دولت سازندگی به ویژه دولت نخست مرحوم آیت‌ا... هاشمی رویکرد دوم را پیش گرفت و تلاش داشت در جایگاه دولتی فراجناحی عمل کند و افراد توانا از جناح‌های مختلف را به کار گیرد. رویکردی که حسن روحانی نیز بیشتر در دولت اول خود به کار بست. حال اینکه امروز مسعود پزشکیان به‌عنوان رئیس‌جمهور منتخب نیز درصدد است تا همین رویه را پیش بگیرد و دولت وحدت و وفاق ملی شکل دهد.

فعال اصولگرا در یادداشتی نوشت: می‌شناسم چهره‌هایی از اصلاح طلبان را که الان برای وزیر و معاون رئیس‌جمهور شدن قند توی دلشان آب می شود اما حداقل در سه سال گذشته یک کلام حرف نزده‌اند. بعضی شان گفته اند حرف نزدن من به صلاح نیست.اصلاح طلبان محترم! مبارکتان باشد پیروزی آقای پزشکیان. او انصافا آدم وارسته و شایسته ای است. مااصولگراها حسودی مان می شود به او. نهج البلاغه را حتی از سیدرضی بیشتر می خواند؛ ساده زیستی‌اش لنگه ندارد در میان شما اصلاح طلبها و مااصولگراها. ادبیاتش به مردم کف خیابان و جامعه نزدیکتر است از همه بزرگان دو جناح. صداقتش حرف ندارد. تواضعش و مردمی‌بودنش آنقدر ملیح است که دل آدم غنج می رود. ویژگی‌های خوب باز هم دارد اما همه اینها چه دخلی به شماها دارد؟! می‌خواهید پز بدهید بدهید اما اگر محمدجواد ظریف با همه آبرویش وسط میدان نبود، کلاه شما پشم داشت؟ نقش آذری جهرمی را هم لابد یادتان رفته. کدامیک از این دونفر اصلاح طلبند؟ عضو کدام تشکیلات شما بوده اند؟ اصلا مگر شما جز چندتا مغازه ورشکسته که فقط اسمهای دهان پرکن دارد، چیز دیگری هم داشتید و دارید؟

روز شنبه اولین نشست عمومی کمیته های مشورتی با حضور پزشکیان در سالن اجلاس برگزار گردید. افراد شاخص حاضر و بافت کارشناسی -سیاسی مورد ادعا، در کانون توجه رسانه ها قرار گرفته است.

مجاهدین شنبه همان‌هايي هستند که تا پيش از برگزاري انتخابات به تمامي يا حداقل به ستادهاي نامزدهايي که بيشترين بخت پيروزي را دارند رفت و آمد مي‌کنند و برايشان جناح سياسي به هيچ عنوان اهميتي ندارد بلکه پيروزي فرد در انتخابات براي آنها مهم است. خود را با حضور در ستادهاي انتخاباتي اين افراد نشان مي‌دهند و بدون اينکه به نامزدها بگويند که چه کارهايي انجام می دهند به ستادهاي رقيب هم مي‌روند و در انجا نيز زنبيل مي‌گذارند و چاي مي‌خورند. نظرات شگفت انگيز مي‌دهند و خود را براي حضور در دولت آينده که ممکن است هرکدام از اين نامزدها پيروز ميدان شوند، پرزنت(کانديدا) مي‌کنند. ماجرا به همین جا هم ختم نمی شود. مجاهدین شنبه ، در ده سال اخیر ، باندی هم شده اند و هر بخش از انها در یکس تاد فعالیت می کند. لازم به توضیح است ، وقتی مجاهدین شنبه فرصت فعالیت پیدا می کنند که سلسله مراتب ها رعایت نشود و شایسته سالاری جایی نداشته باشد. مجاهدین شنبه وقتی قدرت می گیرند که رویکرد پوپولیستی بوده و تئوری غارت بجای خدمت ، بر مدیران قوه مجریه حاکم باشد. سوال اینجاست که آیا دولت چهاردهم با وظیفه مقابله با ناترازی ها می تواند پذیرای مجاهدین شنبه باشد؟