مجاهدین شنبه همان‌هايي هستند که تا پيش از برگزاري انتخابات به تمامي يا حداقل به ستادهاي نامزدهايي که بيشترين بخت پيروزي را دارند رفت و آمد مي‌کنند و برايشان جناح سياسي به هيچ عنوان اهميتي ندارد بلکه پيروزي فرد در انتخابات براي آنها مهم است. خود را با حضور در ستادهاي انتخاباتي اين افراد نشان مي‌دهند و بدون اينکه به نامزدها بگويند که چه کارهايي انجام می دهند به ستادهاي رقيب هم مي‌روند و در انجا نيز زنبيل مي‌گذارند و چاي مي‌خورند. نظرات شگفت انگيز مي‌دهند و خود را براي حضور در دولت آينده که ممکن است هرکدام از اين نامزدها پيروز ميدان شوند، پرزنت(کانديدا) مي‌کنند. ماجرا به همین جا هم ختم نمی شود. مجاهدین شنبه ، در ده سال اخیر ، باندی هم شده اند و هر بخش از انها در یکس تاد فعالیت می کند. لازم به توضیح است ، وقتی مجاهدین شنبه فرصت فعالیت پیدا می کنند که سلسله مراتب ها رعایت نشود و شایسته سالاری جایی نداشته باشد. مجاهدین شنبه وقتی قدرت می گیرند که رویکرد پوپولیستی بوده و تئوری غارت بجای خدمت ، بر مدیران قوه مجریه حاکم باشد. سوال اینجاست که آیا دولت چهاردهم با وظیفه مقابله با ناترازی ها می تواند پذیرای مجاهدین شنبه باشد؟