حاکمیت ادعاهای سیاسی بر روندها و الگوهای سیاسی ،چون موریانه باعث خورده شدن پایه های اقتصاد کشور گردیده است. غلظت شعارها و ادعاهای استثمارزدایی داخلی و استعمارستیزی خارجی و لزوم خودکفایی همراه با نفی تخصص و تاکید های افراطی بر تعهد ، باعث اجرای برنامه هایی گردید که ثمره ان نابودی بخش کشاورزی و روستایی کشور بود. در ابتدا با نفی جایگاه روستا و بحث عدالت در برقراری زیرساخت ها ، بستر برای برداشت غلط برابر پنداری روستا با کشاورزی ایجاد شد و با استفاده نادرست از منابع تولید، روستاها از حداقل شاخص های لازم برای زندگی یعنی منابع اب و خاک تهی شده و زمینه مهاجرت به شهرها و وابستگی روستائیان به تولیدات شهری فراهم گردید. در پیش گیری الگوی اقتصاد لیبرال در داخل ( بانک محور، مسکن محور، کارخانه محور ، انحصار محور و ....) و فریاد بر سر اقتصاد لیبرال در خارج، پارادوکسی را بوجود آورد که بی شباهت به باتلاق برای روستاها نبوده است. متن زیر با رویکردی انتقادی و با تمرکز بر نوعی مطالعه موردی در بیجارمند شاهرود ، بشکل عینی اقدام به تشریح این موضوع نموده است.