انتخاب آقای عارف از همان ابتدا در بین حامیان آقای رئیس‌جمهور تنش‌هایی را موجب شد، بسیاری از اصلاح‌طلبان این انتخاب را ناامیدکننده دانستند، برخی او را به بی‌عملی و سکوت و شکست همیشگی متصف کردند، بسیاری استعفا‌های مکرر او را در سر بزنگاه‌ها یادآور شدند، یکی دو نفر تلویحاً از رانت کاری فرزند او یاد کردند و تعبیر «ژن مرغوب» را به‌کار بردند، تا جایی که احمد زیدآبادی طی دو متن پی‌درپی مجبور شد از عارف به عنوان بهترین گزینه معاونت اول حمایت کند. او در دومین متن خود در این باره به‌درستی کسی، چون علی لاریجانی را از آنجا که فقط به ایفای نقش اول گرایش دارد، برای معاونت مناسب ندانسته و گفته است انتخاب او به اصطکاک با شخص پزشکیان منجر می‌شده است. وی ظریف را هم زودرنج و تحریک‌پذیر و گرفتار حاشیه معرفی کرده و جالب اینکه در رد جهانگیری، او را موجب «انگ» تداوم دولت حسن روحانی دانسته است!

هر چند محمد رضا عارف ۴ سال نماینده تهران در مجلس بوده اما شهرت اصلی او به خاطر ۴ سال معاون اولی در دو‌لت دوم خاتمی است که به اذعان دوست ودشمن موفق ترین دولت بعد از انقلاب بوده است.

مسعود پزشکیان رئیس جمهوری اسلامی ایران ساعاتی پیش در اولین حکم خود پس از مراسم تنفیذ محمد رضا عارف را به عنوان معاون اول دولت خود برگزید.عارف که در رقابت با چهره‌هایی چون طیب نیا، جهانگیری ، لاریجانی و غیره به مقام معاون اولی رسیده، امید می رود که بتواند دولت پزشکیان را تبدیل به دولتی با رویکرد فراجناحی کند.

پست معاون اولی از پست‌های حساس در دولت‌ها است که بنوعی در جای نخست وزرا ایفای وظیفه می‌کند. معاون اول باید همگرا با رئیس جمهور بوده، توان دوندگی اجرایی و تعاملات بالا داشته باشد، هماهنگ کنندگی بین وزرا را عهده داری نموده و دارای جامعیت نگاه اجرایی باشد. برای دولت چهاردهم اسامی چندی نظیر جهانگیری، حناچی، عارف، کرباسچی، خود محمد مخبر، طیب نیا، علی لاریجانی و غیره، برای معاون اولی در اذهان عمومی مطرح شدند. در پایان ساعات روز چهارشنبه، سوم مرداد ماه ۱۴۰۳، دیداری میان مسعود پزشکیان و علی لاریجانی صورت گرفت که واکنش‌های متعددی در فضای مجازی به دنبال داشت. از اواخر هفته گذشته بشدت روی اسم علی لاریجانی مانور داده می‌شود. سوال اینجاست که آیا هماهنگی لازم بین علی لاریجانی و پزشکیان قابل تصور است؟ آیا لاریجانی تمایل به هماهنگی و فعالیت برای هماهنگ سازی مدیران کلان اجرایی دارد؟ موضوعی که به نظر برخی از تحلیل گران، وزن شایعه و شائبه آن، بیشتر از وزن واقعیت است.