به تجربه می توان بیان نمود که کمدی از معدود ژانرهای پرطرفدار سینمایی در ایران است. انواع محدودیت ،مرزبندی ها و تحفظات سیاسی-اجتماعی-عرفی موجود در کشور باعث شده که مردم ، ژانر کمدی را بعنوان ابزاری جهت خط شکنی ها، فاصله گیری از بنیادگرایی ها و ایده آل اندیشی های کمال گرایانه و عموما شعاری ، واقع گرا بودن روایت هاب ا شرایط واقعی زندگی مردم و مواردی همانند ببینند و بدان گرایش داشته باشند. سوال اینجاست که با توجه به جایگاه خاص زن در کشور، چگونه می توان اقدام به حل پارادوکس بین لودگی و رندبازی ها با جایگاه مادرانه و زنانه و دخترانه برقرار کرد؟ ایا نقش زنان در سینمای کمدی ، صرفا باید روی بحث آسیب های رفتاری و شناختی زنان،ترفندهای خاص زنان ، تقابل مرد لوده با زنان با وقار، تقابل غلامحسن سبیل با سوفیا لورن و مواردی از این جنس مانور بدهد؟