سید جواد میری بیان می دارد که یک سطح از بررسی وضعیت ناترازی ها و مشکلات فعلی کشور را می توان در حد ژورنالیستی بررسی کرد و گفت ناترازی هایی که وجود دارد، به این علت است که سرمایه گذاری کافی انجام نشده و آب و فاضلاب و نیروگاهها به اندازه کافی بسط داده نشده اند. بنابراین به طور معمول بخش زیادی از ارجاعات وضعیت فعلی با ارجاع به عدم اهتمام به سیاست گذاری هایی است که مبتنی بر برنامه های توسعه چند دهه اخیر است. اما از منظر دیگری هم می توان به این موضوع نگاه کرد. اگر نگاهی به روندها در کشور داشته باشیم می بینیم که معمولا نظام قدرت بسیار آهسته به تغییر و تحولات واکنش نشان می دهد. درواقع جایی که باید واکنش سریع نشان دهد، گاهی تا یک دهه زمان می گذرد و اتفاقی رخ نمی دهد. این در حالی است که در جامعه امروز نه فقط در ایران بلکه در سطح جهان، تحولات، شیب بسیار تندی دارد. یعنی بین سال 2019 و سال 2025، روی تقویم، 6 سال گذشته اما اگر کسی بخواهد تاریخ تحولات در این بازه زمانی را بررسی کند، با روند تحولاتی بسیار پرشتاب رو به رو می شود. از دید من ناترازی اصلی کشور، ناترازی عقلانیت است. یعنی کمبود عقلانیت یا فقدان آن در مواجهه با تغییر و تحولات بنیادینی که هم در جهان رخ می دهد و هم در جامعه ایرانی رخ می دهد. هنوز اتاق فکر قدرت، سیاست گذاران و تصمیم گیران این موضوع را هضم نکرده اند که بر اساس آن یک برنامه کلان شکل دهند و جامعه را به آن سمت حرکت دهند.

میدان گازی پارس جنوبی بزرگ‌ترین میدان گازی جهان میان ایران و قطر واقع شده و علاوه بر تامین ۷۰ درصد گاز ایران، ۴۵ درصد خوراک پالایشگاه‌های بنزین ایران از این میدان تامین می‌شود. متاسفانه میدان گازی پارس جنوبی این روزها مانند گذشته نیست و فشارافزایی این میدان گازی در حال تبدیل به بحران است و یکی از دلایل اصلی آن سبقت مصرف از تولید گاز در کشور است. مدت‌هاست صحبت از انعقاد قرارداد فشارافزایی پارس جنوبی برای افزایش تولید گاز می‌شود و با وجود وعده‌های مسئولان قبلی و فعلی مبنی بر اجرای ابرپروژه فشارافزایی پارس جنوبی با سرمایه‌گذاری ۲۰ میلیارد دلاری، اما همچنان در عمل اتفاق خاصی رخ نداده و در حالی که مقرر بود در دولت شهید رئیسی بالاخره این پروژه نهایی شده و به دست شرکت‌های داخلی سپرده شود، اما با شهادت آیت‌الله رئیسی، قطار عملیاتی شدن این پروژه به دولت چهاردهم رسید.مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در گزارشی آورده که در سال ۱۴۲۰ میزان کل عرضه گاز طبیعی به ۸۹۸.۷ میلیون متر مکعب خواهد رسید و در مقابل میزان مصرف تمامی بخش‌ها از ۱۴۱۰.۸ هم عبور می‌کند، با این تفاسیر شاهد ۵۱۲ میلیون متر مکعب کمبود گاز در بازار ایران خواهیم بود.برای فاز ۱۱ پارس جنوبی نیازمند سکّوهای بالای ۲۵ تا ۳۰ هزار تُن هستیم و بخش و زمینه اصلی تأسیسات این سکّوها کمپرسورهای فشارافزایی است که کشورمان تکنولوژی این کمپرسورها را ندارد. این کمپرسورها در شرکت‌های بزرگی مانند توتال فرانسه تولید می‌شود و در دولت قبل شرکت توتال با شرکت‌های «سی.ان.پی.سی» چین و «پتروپارس» ایران قرارداد منعقد کرد و درصدد تشکیل کنسرسیومی برای فشارافزایی فاز ۱۱ پارس جنوبی بودند.به‌دلیل تحریم‌های آمریکا شرکت «توتال» فرانسه از این قرارداد خارج شد و سپس شرکت «سی.ان.پی.سی» چین خود را از این کنسرسیوم خارج کرد، اما با این وجود شرکت ایرانی وزارت نفت مدعی بود که ما به تنهایی قادر به فشارافزایی فاز ۱۱ پارس جنوبی هستیم.

رئیس جمهور در جلسه با مدیران وزارت نیرو و نفت پیرامون سوخت نیروگاه‌های حرارتی کشور بر بیان صادقانه شرایط کشور در حوزه انرژی تأکید کرد. وی افزود شرایط ناترازی انرژی کشور را صادقانه با مردم مطرح کنیم و از آن‌ها بخواهیم که برای عبور از شرایط بحرانی فعلی قدم اول صرفه جویی است و برای هر پروژه‌ای که برای کاهش مصرف طراحی می‌کنید، پیوست رسانه‌ای لازم را در نظر بگیرید. معتقدم از تمام رسانه‌ها به خصوص رسانه ملی و نیز از ظرفیت روحانیت و امامان جمعه برای توجیه مردم و کاهش مصرف انرژی در کشور باید بهره بگیریم و .... دو سوال از مسعودخان پزشکیان داریم، اول اینکه در شرایطی که بالغ بر ۸۰ درصد منابع سازمان‌ها را حقوق و دستمزد می‌دهیم و با بهره وری حدود ۳۰ درصد عملکرد و خروجی داریم، گام اول صرفه جویی مردم باید باشد یا اصلاح سیستم‌ها و روش‌ها و مدیریت‌ها؟ سوال دوم اینکه، حرف از پیوست رسانه‌ای زدید و ما وفق قانون شفافیت اطلاعات از مدیران ارشد دستگاه‌های اجرای کشور خواهیم خواست که لیست رسانه‌های طرف قرار داد خود را شفاف نموده و انتشار عمومی دهند. پیشاپیش عرض می‌شود که دست خیلی‌ها بالا خواهد رفت. سربسته عرض شد برای عدم گلایه مندی در آینده.

ایران با وجود برخورداری از منابع غنی در حوزه‌های نفت، گاز و ... در اکثر نقاط کشور، چون شهر عسلویه با ظرفیت‌های مناسب در این منابع خدادادی، دچار ناترازی‌های بسیاری در حوزه انرژی به ویژه گاز، برق و ... است و با مشکلات بسیاری روبروست. تعطیلی کارخانجات به طورمیانگین حدود ۴ ماه در سال به دلیل نبود گاز و برق ناشی از مدیریت نامطلوب در این حوزه‌ها و همچنین بی توجهی به منابع ملی در وقت مناسب، لجبازی در تعاملات بین المللی است. این در حالی است که وجود این منابع غنی در شهر‌های ایران به ویژه «عسلویه» می‌تواند برای کشور رشد و توسعه پایدار، اشتغال، درآمد، توسعه و رفاه به ارمغان آورد. منطقه عسلویه با وجود اِعمال تحریم‌ها و موانع پیش رو در جدال نابرابر با تحریم‌ها توانسته است سهم موثری در کاهش اثرات تحریم داشته باشد، اما کارشناسان بر این باور هستند در صورت بی توجهی به رفع موانع موجود و سرمایه گذاری درمنطقه و عدم به کارگیری نیرو‌های کارآمد، نمی‌توان امیدی به رونق آن داشته باشیم و در نتیجه باید آماده باشیم تا میدان را به رقبای دیگر در میادین مشترک واگذار کنیم.