عملکرد صداسیمای جمهوری اسلامی ایران با هر متر و معیاری که نگریسته شود، مسلما زیر سوال است. گندکار به حدی درآمده که بخش زیادی از شهروندان ، این سازمان را بعنوان سازمان میلی می شناسند. در چنین وضعیتی ، اسماعیلی وزیر ارشاد دولت سیزدهم، ضمن انتقاد از عملکرد دولت روحانی در جایگزینی رسانه های دیگر بجای صداسیما، این کار را زیر سوال برده است. در مقابل، علی جنتی ، وزیر ارشاد دولت دوازدهم، در توئیتی برداشت اسماعیلی را زیر سوال برده و بیان داشته است که ابتدا ثابت کنید صدا و سیما مرجع چند درصد از جامعه است ؟

آش آنقدر شور شده که صداو سیمای ملی را سازمان میلی می خوانند و با این اسم، لبخند هم می زند. شبکه های خبری پر شده از پخش برنامه های تکراری، گزارش های میدانی از مراسم و مناسک ( کمترین هزینه تولید را دارد و بیشترین زمان را اشتغال می کند و عموما کمترین اثرگذاری را دارد) ، میزگردهای کارشناسی غالبا کم عمق و سطحی، پخش درهم برنامه ها بدون نظر داشت به اهداف توسعه ای و اصلاح و تقویت رفتار اجتماعی و عمومی شهروندان بشکل سطح بندی شده و غیره. در کل ، سازمانی عریض و طویل کلاس گذار با بریز و بپاش های غیرشفاف و حتی مبتلا به کم خاصیتی جهت جریان سازی های تمدنی و توسعه ای با آلودگی وحشتناک به سیاست زدگی. بعنوان مصداق در بحث بودجه با یک حساب‌وکتاب ساده در تعرفه تبلیغات شبکه‌ سه برای برنامه‌های فوتبالی و تعرفه پخش زنده فوتبال داخلی به یک نتیجه می‌رسیم؛ درآمد صداوسیما از پخش فوتبال چندبرابر بودجه اختصاص داده‌شده به این سازمان است.