هنوز مشخص نیست که با فساد روبرو هستیم یا قصور، تقصیر، اهمال و ترک فعل. چهره زشت داستان زمانی است که مهدی چمران، قصد ماست مالی داستان را دارد. آیا شهر تهران اینقدر بی پدر و مادر شده (یتیم و لطیم) که امثال مهدی چمران بدون کمترین پیگیری حقوقی و کیفری نسبت به صحبت‌ها و عملکردشان، بشکل سلیقه‌ای عمل کنند؟ چرا شهردار تهران سکوت در پیش گرفته است؟ آیا قرار است که رئیس سازمان زیباسازی شهرداری تهران، قربانی این رسوایی باشد؟ وقتی در یک موزه چند هزار متری، از این اتفاق‌ها می‌افتد در کل شهرداری تهران چه فجایایی در حال دنباله گیری است؟ حمایت از هتل سازی‌هایی که حکم توقف ساخت و ساز دارند و ماده ۵ شهرداری و ماده ۱۰۰ و غیره. خداوند ان شاالله ریشه انسان‌های فاسد شهرداری را بشکل بینانسلی بخشکاند. دوستان شهردارچی هم اگر جرات گفتن امین را دارند، ما را خوشحال خواهند کرد. ما که آمین را گفتیم.

اعضای شورای اسلامی شهر تهران نسبت به گزارش فروش تابلوهای موزه امام علی (ع) واکنش نشان دادند.سوده نجفی رئیس کمیته سلامت شورای اسلامی شهر تهران با بیان اینکه موزه‌ها بر اساس تعریف موزه‌های جهان، حق فروش اموال خود را ندارند و به هیچ عنوان نمی توانند وارد فروش شوند. امانی به مصوبه هیئت وزیران در سال ۱۳۸۳ اشاره کرد و افزود: ۱۴ اسفندماه سال ۱۳۸۱ بنابر پیشنهاد وزارت میراث فرهنگی، هیئت وزیران تصویب نامه‌ای داشت که اموال هنری در آن تعریف شده است و بر اساس آن عدم رعایت مفاد منجر به پیگرد قانونی خواهد شد.وی افزود: شما یک سری برگه آورده‌اید و می‌گویید به اعتماد عمومی ضربه می‌زنند. این آثار هنوز به موزه برنگشته است. آیا تنها دو اثر به فروش رفته است؟ آیا ارزش آنها فقط ۷۰۰ دلار بوده است؟ این تابلوها را برگردانید؛ ما اعضای شورا مبلغ را جمع می‌کنیم و به شما می‌دهیم.عباسی با طرح این سوال که۱۴۰۰ دلار پول لازم داشتید؟ یادآور شد: این سفر چقدر هزینه داشته و چه کسی هزینه را داده است؟ دو تابلو فروختیم که هزار و ۴۰۰ دلار قیمت داشت و این افتخار ملی است؟ سوال افکار عمومی این است که آیا زاکانی و رئیس سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران محاکمه کیفری می شوند؟

فروش آثار هنری موزه امام علی شهرداری تهران هم با حاشیه های شدید و شائبه های فساد همراه است. در گام اول گفتند که هیچ اثری فروخته نشده و آثار بشکل امانی به نمایش گذاشته شده و باز می گردند. دوم گفتند که بله برخی از آثار فروخته شده است. در سومین مرحله بیان داشتند که آثار فروخته شده،آثار موزه ای نبوده و آثار هنری بوده اند. آیا در چنین افتضاح ملی، قرار نیست که سازمان بازرسی کل کشور ورود کند؟ آیا برخی از ادعاها که می گفتند شهرداری با تسهیل در زمین و شرایط ساخت، باعث سکوت سازمان بازرسی شده است را باید بپذیریم؟ آقای خدائیان حرفی و توضیحی در این خصوص ندارند؟