شهر مهدی شهر(سنگسر سابق) مرکز شهرستان مهدیشهر، خاستگاه ایل سنگسری است که خانوارهای عشایری از اواخر شهریور تا اواسط خرداد ماه در آن سکونت دارند. سنگسری‌ها شاخص‌ترین کوچندگان دامنه‌های البرز هستند. آن‌ها طولانی‌ترین مسیر کوچ جهان را طی می‌کنند به‌طوری‌که فاصلهٔ دورترین نقطهٔ ییلاقی و قشلاقی آنان به بیش از ۱۵۰۰ کیلومتر می‌رسد. در گذشته، سنگسری‌ها زندگی عشایری داشتند که دامنه کوچ آنها از استان‌های تهران و مازندران تا گلستان و خراسان را دربرمی‌گرفت ولی اکنون بیشتر مردم شهرنشین گشته‌اند.ریشه نژادی مردم سنگسر به تیره هایی از اقوام هند و اروپایی و بطور مشخص به سکاها و اشکانیان منتسب می گردد که حضور آنان دستکم از نیمه اول هزاره اول ق.م.در نواحی شرقی و شمالی ایران که شامل سنگسر و شهمیرزاد کنونی هم می شده قابل شناسایی است. هرچند از تاریخ قدیم سنگسر آگاهی دقیقی در دست نیست. اما در داستان‌های باستانی ایران، همراه با نام مازندران به نام سگسار برمی‌خوریم که برای یکی از اقوام و مسکن آنان به کار رفته‌است که بی‌گمان سنگسر شکل تحریف آن است. در شاهنامه فردوسی در چند مورد به شرح زیر از سگسار سخن رفته‌است. متن زیر بشکل خاص به نام های خانوادگی و تاریجچه صدور سجلد در سنگسر اشاره دارد.