از آنجا که وقوع بحران ( طبیعی و غیر طبیعی) ، امری قابل پیش بینی نبوده و قریب الوقوع می باشد و همچنین در شرایط حاضر نیز کشور و شهروندان درگیر جنگ ایران-اسرائیل هستند، هیات دولت می بایست با قید فوریت اقدام به تدوین پروتکل حمایت از شهروندان در شرایط بحران و فردا روز اتمام بحران کند تا باعث شود ، دستگاه های اجرایی، نهادهای عمومی و شرکت های ارایه کننده خدمات، برای کاستن از فشارهای وارده بر خود، اقدام به نشان دادن رفتارهای منفعت طلبانه( بعضا هارگونه و دریدن شهروندان) نکنند. هرچند که مطالبات این دستگاه ها می تواند جنبه قانونی داشته باشد، اما شیوه درست برخورد و تعامل با شهروندان ، سبب می شود که ضمن ایفای با تاخیر تعهدات، بستر را برای تقویت سرمایه اجتماعی و امادگی برای بحران های احتمالی آتی و حتی کاهش نارضایتی ها فراهم سازد. حضور دولت در این حوزه، یک ترجیح محسوب نشده بلکه یک الزام باید در نظر گرفته شود. در انتهای متن به مصدایقی چند از مداخله دولت با قید فوریت اشاره شده است.

علی اکبر صالحی بیان داشت که دارند به گونه‌ای در دنیا جا می‌اندازند که گویی نزاع فعلی، یک نزاع بین ایران و اسرائیل است . جمهوری اسلامی باید کاری کند که در افکار عمومی جهان، بحث فلسطین تبدیل به نزاع اسرائیلی - ایرانی نشود بلکه این یک جدال بین رژیم صهیونیستی اشغالگر با فلسطینیان صاحب حق است .واژه فلسطین را که بیان کننده هویت و ‌حقیقت قضیه است، دارند آرام آرام محو می کنند.بنابراین ایران، دنیای عرب و جهان اسلام باید نسبت به این توطئه حساس باشند و نگذارند این توطئه جامه عمل بپوشد.ورود ایران به قضیه فلسطین دلایل انسانی دارد، دلایل سیاسی دارد، دلایل راهبردی دارد و دلایل امنیت ملی دارد.برخی می‌گویند شما را چه به این کارها، عرض کردم آن‌ها یواش یواش پیش می‌آیند و بر یکی یکی این کشور‌ها مسلط می‌شوند؛ حالا که ما قدرتمند هستیم باید با دور اندیشی صیانت دیر پای خودرا برقرار و تضمین کنیم. درست است که در داخل اختلاف آراء داریم، ولی این اختلافات بیشتر حول چگونگی انجام کارهاست.این آینده را ببینید؟!، این که ما با اسرائیل کاری نداشته باشیم او هم با ما کاری نخواهد داشت یک ساده اندیشی است.