سال ۱۴۰۰ پیش بینی کردیم، اگر تحریم برطرف شود نرخ ارز از ۱۷ هزار و ۷۰۰ تومان رشد می‌کند و سال ۱۴۰۵ هم به ۵۵ هزار تومان می‌رسد. اما اگر تحریم ادامه پیدا کند سال ۱۴۰۳ به ۷۰ هزار تومان می‌رسد. سه سال پیش این را اعلام کردیم، آن زمان کسی در ذهنش این ارقام نبود و گفتیم سال ۱۴۰۴ در صورت عدم رفع تحریم نرخ دلار به ۱۱۰ و سپس ۱۷۸ هزار تومان می‌رسد. امیدواریم مشکلات حل شود و به این اعداد نرسیم. ایران باید تکلیف خود را روشن کند که کدام یک از نظام‌های اقتصادی را قبول دارد. زندگی با قطع برق ۲ ساعته ممکن است، اما اینکه زندگی نیست و توسعه‌ای در آن وجود ندارد. باید درد‌های پیکر بیمار اقتصاد را هم درمان کرد که شرط آن تعامل سازنده با جهان است. گاه ترس ناشی از شعور است و گاهی عدم ترس حاکی از بی درکی است و .... نکته جالب توجه اینکه، نوخت پیش بینی‌های خود را بر اساس جدولی ارایه می‌دهد که سال‌های گذشته در رسانه‌ها افشا شد و بسیاری از مقامات اقتصادی و سیاسی، اقدام به نفی و رد آن کردند و تکذیب نمودند (شعار سال: جای دارد تک تک ان مدیران اجرایی و سیاسی را به دادگاه کشاند). اما داده‌ها جدول واقعی بود. سوال اینجاست که اگر از نوبخت بپرسید که در صورت ادامه تحریم، چرا دلار در سال ۱۴۰۶ به ۲۸۴ هزار تومان می‌رسد، به احتمال زیاد توان پاسخگویی نخواهد داشت. در انتهای من با انعکاس جدول و توضیحات لازم، اقدام به تحلیل موضوع شده است.

وزیر اقتصاد در همایش تأمین مالی تولید، از بنگاه‌داری به بنگاه‌سازی با بیان این که بنگاه‌داری بانک‌ها ظرف ۲ سال آینده جمع می‌شود، گفت: برای خروج از تنگنای اعتباری باید سیاست‌های جدید به‌کار گیریم؛ به توافقات خوبی با رئیس‌جمهور رسیدیم تا گشایش‌هایی برای بخش‌های مولد داشته باشیم. نکته جالب اینجاست که در حال حاضر، تامین منابع بانک‌ها از سه طریق کارمزد خدمات، سود تسهیلات (تفاوت سود سپرده دریافتی و تسهیلات پرداختی) و بنگاهداری در حوزه‌هایی که مانع رقابت با سرمایه گذاران و تولیدکنندگان خرد و متوسط نشود، صورت می‌پذیرد. سوال اینجاست که بعد از حذف سرمایه گذاری، چطور می‌توان انتظار داشت که یک بانک سرپا بایستد؟ آنهم در کشوری که حدود ۹۰ درصد اقتصادش وابسته به بانک است؟ هالیوود (چوب مقدس، اشاره به عصای موسی) هم نمی‌توانست چنین ایده الی را به تصویر بکشد که فریدون همتی وعده تحقق دو ساله آن را داده است.