در زمان زمامداری بشار اسد بر سوریه فولاد ایران به ترکیه رفته و از آنجا با تغییر گواهی مبدا ، آن هم با اعداد و ارقامی حدود ۲۰ تا ۳۰ دلار بالاتر به سوریه، اروپا و دیگر کشورها صادر می‌شد. با سقوط اسد، دست ایران از بازار سوریه قطع شد و ترکیه شانس صادرات مجدد فولاد ایران را بشکل انحصاری پیدا کرده که سود هنگفتی را بدون کوچک ترین زحمتی به جیب این کشور روانه می کند. امارات و عمان نیز تا دو سال پیش با تغییر گواهی مبدا فولاد ایران را خریداری کرده و توسط شرکت خریدار که شعبه‌ای در عمان و امارات داشت در قبال دریافت مبلغی، گواهی مبدا را تغییر داده و به اسم کالای عمانی یا اماراتی صادرات مجدد می‌شد. در شرایطی که تولید فولاد در ایران حدود دو برابر مصرف است سوء مدیریت و نبود نگاه تخصصی به این محصول باعث شده که چوب حراج بر این محصول ملی زده و در حالی عرصه را برای ترکیه خالی کرده‌ایم که این فرصت‌سوزی باعث شده که قیمت‌های ترکیه با قیمت‌های داخلی ما تفاوت ۳۰ دلاری در هر تن داشته باشد و همین مسئله ارز آوری قابل توجهی برای این کشور همسایه ایجاد کرده است؛ فرصتی که تولیدکنندگان داخلی فولاد با وجود قطعی های گاز و برق از آن بی بهره مانده اند.