یکی از ابزارهای تاریخ مصرف گذشته سیاسی در گام دوم انقلاب، گروه تراشی ها و صداسازی های ابزاری برای تحت تاثیر قراردادن افراد، ساختارها و رویه ها و حتی سازمان ها و قوای سه گانه است. گروه تراشی هایی که غالبا با ماموریت های خاص و توسط افرادی خاص طراحی و پیاده سازی شده و یار گیری های آن نیز از بین اشخاصی با مشخصات ویژه صورت پذیرفته است. آسیب شناسی این جریانات نشان می دهد که در گام دوم انقلاب، تاریخ مصرف چنین حرکات و برنامه هایی گذشته و کج کارکردی اعضای این نوع گروه ها ، صدمات و هزینه های زیادی را بر کشور وارد نموده و تحمیل کرده است. افرادی عموما گوش- دهنی با صدایی بلند و تابع قاعده بازی فشاربیاور-تصرف کن- توجیه نما . گروه هایی که بدلیل آسیب های نادیده در زمان تاسیس و نظارت های کم اهمیت پنداشته شده در زمان فعالیت آنان، با عدم تعادل ها ، التقاط ها ، تضاد اعتقادی، سطحی نگری و رفتار پوسته ای دست و پنجه نرم می کنند و بنوعی تبدیل به عامل آسیب زننده شده اند. در تاریخ اسلام نیز می توان به مصادیقی از این نوع گروه ها برخورد کرد. بعنوان مثال، خوارج و تعصبات پوسته ای و قشری نگری دینی شان، آنها را در برابر علی زمان قرار داد. در متن حاضر، علی صوفی با نگاهی تحلیلی و البته محافظه کارانه و تابعیت از نوعی مبهم گویی نسبتا عامدانه، اقدام به تبیین مخاطرات حضور این نوع گروه ها و هزینه های ایجاد شکاف انها در جامعه می کند.