لبخند از لبانش محو نمی‌شد؛ روحش به جوانی و دلش به شفافی صدایش بود. باورمان نمی‌شود ۸۴ سال داشت. باورمان نمی‌شود او را و صدایش را دیگر نداریم. دوبله دیگر منوچهر والی‌زاده نخواهد داشت و این دردی است که باید پذیرفت. منوچهر مقامی بر اثر نارسایی تنفسی به مدت دو هفته در بیمارستان بستری شد. مراسم بزرگداشت او در افتتاحیه فیلم فجر 1403 نیز با عدم حضورش همراه بود. منوچهر والی زاده حتی در زمان درگذشت ایرج رضایی هم در بیمارستان بود. منوچهری که به درگذشت پرویز ربیعی ، حسین عرفانی ،جلال مقامی و ایرج رضایی گریست، اکنون در جمع ما نیست و یاد و خاطره اش به پاس یک عمر زجمات حرفه ای، پابرجاست.