سربازی در ایران اجباری است و بر پایهٔ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، همهٔ مردان بالای ۱۸ سال ایرانی، به جز مواردی که استثنا شده‌اند، باید به خدمت سربازی بروند. مردان ایرانی، پیش از پایان دادن به خدمت اجباری سربازی، از انجام هرگونه خدمات دولتی و بهره‌مندی از خدمات شهروندی، بازداشته می‌شوند؛ مگر با داشتن مدرک معافیت دائمی یا موقت. نظرات مثبت و منفی زیادی درباره خوبی ها و بدی های سربازی بیان شده که برخی از آنها منطقی و پاره ای از آنها غیر منطقی است. پیشنهادات زیادی هم برای تغییر در بحث سربازی و سیستم نظامی کشور ارایه شده است. برخی از از فرماندهان از احتمال تغییر در الگوی سربازی سخن گفته و «الگوی بسیج»، «الگوی سربازی گسسته (چند دوره کوتاه به جای یک دوره طولانی) و «الگوی پیمانی خدمت سربازی» را به عنوان برخی الگوهای مطرح در این باره برمی‌شمارند و در مقابل گروهی از فرماندهان، ایده ارتش حرفه‌ای را مردود دانسته و استدلال می کنند که دفاع از وطن الزاما نیازمند آمادگی همگانی و مشارکتی بودن آن است. سرباز باید جوان باشد چرا که شجاع و بی‌باک است و با توجه به ویژگی‌ غرور و خودنمایی که در وی وجود دارد، می‌خواهد آنچه ‌در درونش است ‌به نحو احسن بروز دهد و از همین روست که ما برای تحقق امنیت نیازمند جوانان هستیم‌. ورای خوب و بد داستان، در ادامه متن اقدام به گفتگو با امیر سیروس امان‌اللهی ارشد ارتش در شمال شرق کشور گردیده و به جنبه هایی واقعی از وضعیت سربازی خودش و دیگران، اشاره شده است.