رشد افسار گسیخته جمعیت شهری و تسریع فرآیند صنعتی شدن شهرها، متولیان امر توسعه را وادار به جستجوی راهکارهای مقابله با مشکلات کنونی و آینده شهرهای بزرگ کرد؛ از جمله این راهکارها سیاست شهرهای جدید است که سکونتگاه هایی با کارکرد متنوع و مستقل را در خارج از حوزه تأثیرگذاری شهرهای اصلی تجویز می کند. با وجود فراهم آوردن زمینه‌های ایده‌پردازی و نوآوری برای برنامه‌ریزی، بسیاری از پروژه‌های شهر جدید با شکست مواجه و تلاش‌ برای ساخت سریع سکونتگاه‌ها منجر به ایجاد الگوهای ناموفق شده است.بسیاری از برنامه‌ریزی‌ها در شهرهای جدید بدون تحقیقات بازار آغاز شده که منجر به افزایش قیمت‌ها و بدهی‌های سنگین برای دولت و سرمایه‌گذاران شده است.تمرکز بر عرضه واحدهای مسکونی و ارزیابی‌های نادرست، منجر به دسترسی نداشتن به املاک مناسب برای جامعه هدف شده است.بسته‌های رفاهی و حمایتی دولت نقش کلیدی در جلوگیری از شکل‌گیری نارضایتی‌های اجتماعی دارند و شامل خدمات و تسهیلاتی مانند یارانه‌های مسکن، تأمین اجتماعی، تسهیلات مالی و خدمات بهداشتی و آموزشی می‌شود.