دومین مناجات از مناجات های خمس عشر ( دعاهای پانزده گانه) منقول از امام زین العابدین (ع) ، مناجات شکایت کنندگان نزد خداوند است. شکایت های امام سجاد (ع) در این مناجات مربوط به امور دنیوی، مادی و ستم ها و ظلم هایی که متوجه ایشان شده نبوده، بلکه معطوف به مشکلاتی است که در راه انجام وظایف، طريق تعبد و بندگي خدا و راه رسیدن به کمال انسانی وجود دارد. محور این شکایت ها سه چیز است که عبارتند از: نفس، شیطان و قلب سخت و سیاه.در این دعا، امام سجاد از نفس خود و پیامدهای عدم کنترل آن، به خدا شکایت می کند و به او متوسل می شود. افرادی که در بحث عرفان اسلامی وارد می شوند، برای کنترل نفس و کاهش احتمال لغزش ها، توجه خاصی به این دعای مجرب و آزموده شده دارند.